Czy możliwy jest w szkole dialog?

Abstract

W jednym z numerów wydawanego przez Radę Edukacji Narodowej – Zespół Oświaty Niezależnej „wielomiesięczniku” Edukacja i Dialog Julian Radziewicz przypomniał podstawowe idee samorządności, które w okresie PRL były łamane tak zwaną samorządnością1. Mieliśmy bowiem do czynienia z sytuacją występowania „samorządności przeciw samorządności”, albo pseudosamorządności czy samorządności pozorującej samorządność. Rozparcelowanie samorządności na poszczególne podmioty, czyli osobno dla uczniów, osobno dla nauczycieli i rodziców, było wyrazem tego, „[…] jakby ci uczniowie, nauczyciele, te szkoły istniały na osobnych wyspach, obleganych przez obojętne i nic nikomu nie szkodzące wody. Rzadko wiąże się te «pożądane symptomy» samorządności z prawem do autonomii w skali szerszej, całego systemu oświatowego, a ten – w kontekście systemu społeczno- politycznego”. Istota zła w oświacie tkwiła – zdaniem J. Radziewicza – głównie w tym.