رابطه بین تجربه خشونت در دوران کودکی و خشونت علیه زنان در شهر کوهدشت

Abstract

هدف این مقاله بررسی نقش تجربۀ خشونت در دوران کودکی باخشونت علیه زنان بود. روش پژوهش از نوع پیمایشی و جامعۀ آماری تمام زنان متأهل شهر کوهدشت به تعداد 22819نفر بودند که از میان آن‌ها با توجه به فرمول کوکران تعداد194نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و با ابزار پرسشنامۀ محقق‌ساخته داده‌ها جمع‌آوری شد. سپس داده‌ها با نرم‌افزارSPSS21 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد از بین ابعاد خشونت، میزان خشونت روانی با میانگین 28/29 بیش‌ترین و خشونت جنسی با میانگین22/13 کم‌ترین میزان خشونت را به خود اختصاص دادند و تجربۀ خشونت در دوران کودکی مرد با میانگین 45/31، همبستگی مثبت و رابطۀ معناداری با خشونت علیه زنان دارد. همچنین متغیرهای وضعیت اشتغال و درآمد رابطۀ معناداری با خشونت خانگی علیه زنان نداشتند. در نتیجه اینکه هرچه فرد در دوران کودکی شاهد خشونت والدین نسبت به همدیگر یا نسبت به خود باشد او نیز در آینده دست به خشونت نسبت به همسر و فرزندان خود می‌زند. لذا توصیه می‌شود‌، از طریق آموزش‌های قبل از ازدواج و رسانه‌های جمعی به والدین آموزش داده شود تا از رفتار خشونت‌آمیز در حضور کودکان اجتناب کنند.

Keywords

• خشونت علیه زنان
• تجربۀ خشونت در دوران کودکی
• خشونت فیزیکی
• خشونت روانی
• خشونت جنسی
• خشونت مالی