Wat een rug te vertellen heeft

Abstract

‘Daar ga ik niet zitten!’ Met een stelligheid weigert hij de stoel tegenover mij. Resoluut verschuift hij de tafel en zorgt ervoor dat zijn stoelleuning tegen de muur kan staan. ‘Zo. Nu zit ik goed.’ Tevreden kijkt hij de ruimte rond. Hij gaat per definitie niet met de rug naar mensen toe zitten maar houdt overzicht. De ogen gericht op alles wat er buiten hem gebeurt en vooral op wat er kán gebeuren.