تاثیر شش هفته تمرین استقامتی با شدت پایین بر بیان پروتئین تروپومودولین-۲ و مالون دی آلدئید در بافت هیپوکمپ موش‌‌های صحرایی نژاد ویستار

Abstract

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی می‌‌تواند به حفظ سلامت و شکل‌‌پذیری دستگاه عصبی کمک کند. تروپومودولین-۲ (Tmod2) نقش‌‌های مهمی در سیستم عصبی مرکزی داشته و با اعمال مختلفی همچون تشکیل سیناپس جدید و افزایش جوانه‌‌زنی عصبی، همراه است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تأثیر تمرین استقامتی با شدت پایین بر سطوح پروتئین Tmod2 و مالون دی آلدئید (MDA) در بافت هیپوکمپ موش‌های صحرائی نر ویستار بود. روش تحقیق: پژوهش حاضر تجربی است. برای این منظور تعداد 20 سر موش صحرایی به‌طور تصادفی به دو گروه شامل تمرین (10 موش) و کنترل (10 موش) تقسیم شدند. برنامه تمرین استقامتی به مدت شش هفته و با شدتی برابر با 20 تا 40 درصد حداکثر سرعت دویدن اجرا شد. زمان 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش‌‌ها تشریح و بافت هیپوکمپ استخراج شد. جهت سنجش بیان Tmod2 از روش ایمونوهیستوشیمی و برای ارزیابی غلظت MDA از روش الایزا استفاده گردید. برای مقایسه گروه‌ها از آزمون آماری t مستقل در سطح معنی داری 0/05>p استفاده ‌شد. یافته‌‌ها: تمرین استقامتی، بیان Tmod2 را در گروه تمرین نسبت به کنترل به صورت معنی‌‌داری افزایش (0/01=p) و غلظت MDA را به صورت معنی‌‌داری کاهش داد (0/001=p). نتیجه‌‌گیری: تمرین استقامتی اثر سودمندی بر Tmod2 و سیستم عصبی دارد. با این حال، کاهش غلظت MDA می تواند نشانه شاخص استرس اکسایشی باشد؛ تغییری که خود نشان از اثرات محافظتی این شیوه تمرینی در برابر استرس اکسایشی دارد.

Keywords

• تمرین استقامتی
• تروپومودولین-2
• مالون دی آلدئید
• هیپوکمپ
• موش های صحرایی