مقایسه رشد زبانی کودکان پیش‌دبستانی‌ فارسی‌زبان و فارسی-ترکی‌زبان با استفاده از شاخص صرفی-نحوی PDSS

Abstract

پژوهش حاضر بر آن است تا به شیوه کمی به مقایسه رشد زبان در کودکان پیش‌دبستانی فارسی‌زبان و فارسی-ترکی‌زبان با استفاده از شاخص صرفی-نحوی امتیازدهی رشد جمله (پی.دی.اس.اس) بپردازد. به این منظور، 30 کودک فارسی‌زبان و 30 کودک فارسی-ترکی‌زبان در سه گروه سنی 37-46، 47-56 و 57-66 ماهه از مهدکودک‌هایی در استان همدان انتخاب شدند. برای همسان‌سازی آزمودنی‌ها از جنبة توانایی‌های زبانی و شناختی از پرسشنامه‌های «مهارت و تجربة زبان» و «ابزار غربالگری تکامل» بهره گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پی.ای.اس (نسخة 24) انجام شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین رشد صرفی-نحوی کودکان فارسی‌زبان و فارسی-ترکی‌زبان فقط در بازة سنی 57-66 ماهگی تفاوت معناداری وجود دارد. این نتیجه‌گیری با یافته‌های پژوهش‌های بیاستاک و همکاران (Bialystok et al., 2008) و بلوم (Blom, 2010) مبنی بر برتری عملکرد کلامی کودکان تک‌زبانه بر عملکرد کلامی همسالان دوزبانه آن‌ها همسو است. افزون بر این، شواهدی در حمایت از تأثیر مثبت دوزبانگی بر رشد زبان در کودکان پیش‌دبستانی یافت نشد.

Keywords

• دوزبانگی
• رشد زبان
• رشد صرفی-نحوی
• شاخص امتیازدهی رشد جمله