معرفي كاربرد فشار هوای مثبت مداوم (CPAP) در درمان پرخيشومي: ارایه گزارش مورد

Abstract

مقدمه: دکتر David Kuehn در سال 1991 از فشار هوای مثبت مداوم (Continuous positive air pressure یا CPAP) برای درمان بیماران با پرخیشومی خفیف و گپ کمتر از mm 2 استفاده کرد. هدف از این مطالعه موردی ارایه نتایج درمان CPAP بر روی یک بیمار فارسی زبان با پرخیشومی خفیف بود. مواد و روش‌ها: بیمار یک نوجوان 12 ساله بود. شکایت عمده خانواده از گفتار نامفهوم و پرخیشومی او بود که بعد از جراحی لوزه سوم بدتر شده بود. بیمار 2 ماه گفتاردرمانی مستقیم را بدون هیچ گونه نتیجه‌ای دریافت کرده بود. بعد از معاینه توسط آسیب‌شناس گفتار و زبان، انجام آندوسکوپی ضروری تشخیص داده شد. مشاهده آندوسکوپی بیمار نشان داد که گپ موجود در دریچه کامی- حلقی (Velopharyngeal یا VP) کمتر از mm 2 می‌باشد و حرکت نرمکام و دیواره‌های طرفی حلق به نسبت خوب و بر اساس ارزیابی ادراکی گفتار پرخیشومی خفیف بود. با توجه به مشخصه‌های گفتاری و آناتومیکی، درمان با استفاده از CPAP بهترین روش درمانی تشخیص داده شد. بیمار 8 هفته درمان CPAP را مطابق با برنامه تعیین شده دریافت کرد. یافته‌ها: در آندوسکوپی بعد از درمان هیچ گونه گپی مشاهده نشد و گفتار پرخیشومی و نامفهوم بیمار به طور کامل درمان شده بود. نتیجه گیری: اگر یادگیری نامناسب یک علت اصلی در گفتار پرخیشومی تصور شود، این فرضیه کاملاً معقول است که بازخورد اطلاعات به فرد بیمار تأثیر به سزایی در درمان مشکل وی خواهد داشت. CPAP نیروی محرک قوی را برای تنظیم فشار هوا در مسیر صوتی ایجاد می‌کند. این نیرو یک تعامل مستقیم با فشار مثبت تولید شده به وسیله مکانسیم تنفسی در طی گفتار دارد. یافته‌های پژوهشی نشان داده است که درمان CPAP به بهتر بسته شدن دریچه VP در گفتار پیوسته کمک می‌کند که این عمل به دلیل تقویت عضلات دریچه VP اتفاق می‌افتد. کلید واژه‌ها: فشار هوای مثبت مداوم، پرخيشومي، گزارش مورد