Walka z demonem, psychiczna cukrzyca, dziecięca bezsilność. Język, autonarracja i przezwyciężanie kryzysów psychicznych

Abstract

Artykuł dotyczy narracji osób publicznych na temat ich doświadczania kryzysu psychicznego. Celem była analiza narracyjna opowieści o przeżyciach i roli bohaterów w relacji z chorobą. Wyniki analizy pokazały, że oboje dokonują rewolucji i naruszają swoimi wypowiedziami społeczne tabu, narażając się na krytykę ze strony otoczenia zawodowego, a także rzeszy obserwatorów, followersów, fanów. W swoich narracjach dążą do zmiany archetypicznych wyobrażeń społecznych o osobach chorych, udowadniając, że mogą one profesjonalnie pełnić szereg funkcji zawodowych i społecznych. Oboje szukają różnych sposobów przybliżenia odbiorcom swoich doświadczeń, odwołując się do poczucia wyobcowania, uwikłania, niezawinionego cierpienia. Kryzys zdrowia psychicznego jest ciemną siłą i elementem inwazyjnym wobec zdrowej tożsamości narratora. Przede wszystkim jednak bohaterów łączą trudności w znalezieniu poręcznego języka mówienia o kryzysie psychicznym – języka, który nie byłby uwięziony między nomenklaturą medyczną a wyrażeniami potocznymi utrwalającymi krzywdzące stereotypy.

Keywords

• analiza narracyjna
• zdrowie psychiczne
• kryzys psychiczny
• autonarracja
• dyskurs publiczny