ارزیابی اثرات گردشگری پایدار بر کاهش فقر روستایی (مطالعه موردی: روستاهای هدف گردشگری شهرستان اردل)

Abstract

امروزه گردشگری از بخش‌های مهم در فعالیت‌های اقتصادی به شمار می‌رود و همواره از دیدگاه‌های گوناگون مورد توجه قرار می‌گیرد. اهمیت رو به رشد صنعت گردشگری در کشورهای در حال ‌توسعه بیشتر مرتبط با نقشی است که این صنعت می‌تواند در دستیابی به اهداف توسعه هزاره سوم به‌خصوص در ایجاد فرصت‌های شغلی، کاهش فقر و توجه به پایداری محیط‌ زیست ایجاد کند. همچنین گردشگری با ایجاد درآمد و رشد اقتصادی می‌تواند منجر به بهبود سطح زندگی و کاهش فقر در ابعاد مختلف شود. در تحقیق حاضر به الگو‌سازی اثرات گردشگری پایدار در کاهش فقر خانوارهای روستایی پرداخته ‌شده است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و ماهیت توصیفی-­تحلیلی است که در سال 1398 انجام شد. روش گردآوری اطلاعات به‌صورت کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشنامه) و روش تجزیه‌ و تحلیل به‌صورت کمی، آمار توصیفی (میانگین، توزیع فراوانی و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون tدوگروهی، تحلیل تشخیصی و رگرسیون لجستیک) است. برای محاسبه میزان فقر از روش استاندارد کالری استفاده ‌شده است. جامعه آماری تحقیق، خانوارهای ده روستای هدف گردشگری شهرستان اردل است. برای محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که تعداد 310 خانوار به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. یافته‌های تحقیق نشان داد، 7/31 درصد خانوارها دچار فقر و 3/68 درصد نیز در فقر نبوده­اند. ضرایب استاندارد شده تابع تشخیصی کانونی و ضرایب ماتریس ساختار نشان دادند به ترتیب ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی بیشترین نقش را در تمییز خانوارهای فقیر و غیر فقیر ایفا می‌کنند.

Keywords

• فقر روستایی
• گردشگری پایدار
• خانوار روستایی
• شهرستان اردل