ارتباط عدم قطعیت در بیماری، عوامل جمعیت‌شناختی و بالینی با تبعیت از رژیم درمانی در مبتلایان به سرطان

Abstract

اهداف: از مشکلات مبتلایان به سرطان عدم تبعیت از رژیم درمانی و عدم قطعیت در بیماری است که متأثر از مسائل روانی و ویژگی‌های مختلف بیماران است. توجه بالینی به آن بهبود پیش‌آگهی و در نهایت افزایش کیفیت زندگی را در پی دارد. این مطالعه، به‌منظور تعیین ارتباط عدم قطعیت در بیماری، عوامل جمعیت‌شناختی و بالینی با تبعیت از رژیم درمانی در مبتلایان به سرطان انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعة حاضر از نوع همبستگی است که در 150 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های قائم و امید مشهد انجام شد. نمونه‌گیری به‌روش در دسترس و بر اساس معیارهای پژوهش انجام شد. داده‌های پژوهش با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیکی، پرسشنامة عدم قطعیت در بیماری میشل و تبعیت از رژیم درمانی MARS جمع‌آوری شد. سپس، با نرم‌افزار SPSS نسخة 21 آمار توصیفی و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون متعدد در سطح معناداری کمتر از 5 درصد تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین عدم قطعیت در بیماری و تبعیت از رژیم درمانی ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد (367/0r=-، 001/0P<). طبق آنالیز رگرسیون متعدد عدم قطعیت در بیماری، متاستاز، محل زندگی، سن و درآمد بیمار پیش‌بینی‌کننده‌های تبعیت از رژیم درمانی است، به‌طوری که 46 درصد از واریانس آن با این متغیر‌ها بیان می‌شود. نتیجه‌گیری: با وجود رابطة معنا‌دار بین عدم قطعیت در بیماری با تبعیت از رژیم درمانی و قابلیت پیش‌بینی‌کنندگی قابل‌توجه برای تبعیت از رژیم درمانی، پرستاران و ارائه‌کنندگان مراقبت سلامت با توجه به راهبرد‌هایی کاهندة عدم‌قطعیت می‌توانند میزان تبعیت از رژیمدرمانی و در نهایت کیفیت درمان و زندگی این مبتلایان را بهبود بخشند.

Keywords

• تبعیت از رژیم درمانی
• سرطان
• عوامل بالینی
• عوامل جمعیت‌شناختی
• عدم‌قطعیت در بیماری