بررسی همبستگی سلامت معنوى و خودكارآمدى جنسى در زنان باردار

Abstract

سابقه و هدف: سلامت معنوی از ابعاد چهارگانۀ سلامت در انسان است كه در كنار ابعاد جسمی، روانی و اجتماعی قرار گرفته و عامل اثرگذار بر ارتقای سلامت محسوب می‌شود. خودکارآمدی جنسی با باور فرد در توانایی عملکرد جنسی مؤثر و تطابق با شریک جنسی خود در ارتباط است و نوعی خودارزیابی و کارآمدی در عملکرد جنسی محسوب می­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی همبستگی سلامت معنوى و خودكارآمدى جنسى در زنان باردار مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر سنندج در سال 1398 بود. روش کار: مطالعۀ حاضر از نوع مقطعی-توصیفی است. جامعۀ آماری پژوهش زنان باردار مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی-درمانی شهر سنندج (28 مرکز و 35 پایگاه) در سال 1398 بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 384 نفر محاسبه شد که به‌صورت تصادفی خوشه‌ای از میان زنان یادشده انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات چک‌لیست اطلاعات جمعیت‌شناختی، پرسش‌نامه­های سنجش سلامت معنوی نارنجی، خودکارآمدی جنسی وزیری و لطفی کاشانی و رضایت زناشویی اینریچ بود. داده­های جمع‌آوری‌شده در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی شامل آزمون­های آماری تی، رگرسیون و همبستگی پیرسون تجزیه‌وتحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که متغیّر سلامت ­معنوی در زنان باردار شهر سنندج با مقادیر 33/4 و بالاتر از میانگین جامعه وضعیت مطلوبی داشت. متغیّر خودکارآمدی نیز با مقدار 26/4 و بالاتر از میانگین جامعه در سطح مطلوبی قرار داشت. میانگین نمرۀ سلامت­ معنوی 310/0±33/4 و میانگین نمرۀ خودکارآمدی جنسی زنان باردار 458/0±26/4 بود. نتایج تحلیل واریانس نشان داد بین سلامت معنوی و ابعاد آن با خودکارآمدی جنسی ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (72/0r= و 05/0P<). همچنین سلامت ­معنوی توانست خودکارآمدی جنسی را در زنان باردار پیش‌بینی کند. نتایج رگرسیون نشان داد که سلامت معنوی در بارداری قادر به تبیین 51 درصد از تغییرات خودکارآمدی جنسی زنان باردار بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که خودکارآمدی جنسی و سلامت­ معنوی جامعۀ پژوهش از وضعیت ­مطلوبی برخوردار بود. همچنین سلامت معنوی دارای تأثیر مثبت بر خودکارآمدی جنسی بود.

Keywords

• خودکارآمدی جنسی؛ زنان باردار؛ سلامت معنوی