مقايسه تأثیر شش هفته تمرين مقاومتي- تعادلي، سرعتي- تعادلي و تعادلي بر تعادل پوياي مردان سالمند فعال

Abstract

چکیده مقدمه: پیش‌گیری و غلبه بر ناتوانایی‌های سالمندان، شناخت مشکلات و نیز بررسی عوامل مؤثر در بهبود کیفیت زندگی آن‌ها موضوع مهمی است. هدف از انجام تحقيق حاضر، مقايسه تأثیر شش هفته تمرين مقاومتی- تعادلی، سرعتی- تعادلی و تعادلی بر تعادل پوياي مردان سالمند فعال بود. مواد و روش‌ها: تعداد 34 نفر از افراد سالمند بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی که هفته‌ای سه بار در فعالیت‌های آمادگی جسمانی شرکت داشتند، به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت كردند. آزمودنی‌های تحقیق به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول تمرینات ترکیبی مقاومتی- تعادلی، گروه دوم تمرینات ترکیبی سرعتی- تعادلی و گروه سوم تنها تمرینات تعادلي را به مدت شش هفته و هر هفته دو جلسه انجام دادند. گروه چهارم نیز به عنوان گروه شاهد در هیچ گونه برنامه تمرینی شرکت نکرده، به برنامه‌های معمول خود ادامه دادند. برای برآورد تعادل پویای آزمودنی‌ها، پس از گرم کردن (10-5 دقیقه کشش)، از آزمون تعادل ستاره (Star Excursion Balance Test یا SEBT) استفاده شد. روز بعد از اتمام دوره تمريني، تعادل پوياي آزمودني‌ها دوباره اندازه‌گيري شد. براي تجزيه و تحليل آماري از روش‌هاي آمار توصيفي، تحليل واريانس يک‌سويه و آزمون تعقيبي توکي در سطح معني‌داري 05/0 ≥ α استفاده شد. یافته‌ها: فاصله دستيابي در هشت جهت SEBT در گروه‌های تمرين مقاومتی- تعادلی، سرعتی- تعادلی و تعادلی، پس از اعمال تمرینات، افزايش معني‌داری یافت. همچنين مشاهده شد که تمرين سرعتی- تعادلی نسبت به تمرين مقاومتی- تعادلی و تعادلی باعث بهبود بيشتري در تعادل پويا مي‌شود. بحث: با توجه به نتايج، استفاده از تمرينات مقاومتی- تعادلی، سرعتی- تعادلی و تعادلی (به ویژه سرعتی- تعادلی) به منظور کاهش احتمال سقوط و بهبود تعادل پوياي افراد سالمند توصیه می‌شود. کلید واژه‌ها: تمرين، تعادل پويا، مردان سالمند فعال.