سهم نسبی کارکردهای اجرایی پایه در پیش‌بینی عملکرد تیراندازی

Abstract

بررسی عوامل زیربنایی عملکرد ورزشی یکی از مهم‌ترین اهداف پژوهشگران علوم ورزشی است. در این ‌راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین کارکردهای اجرایی پایه (بازداری و حافظۀ‌کاری) با عملکرد تیراندازی انجام شد. بدین‌منظور 30 نفر از تیراندازان استان کردستان در دامنۀ سنی 18 تا 32 سال که زیر نظر هیئت تیراندازی استان به تمرین می‌پرداختند، در این پژوهش شرکت کردند. حافظۀ‌ کاری و کنترل بازداری از طریق آزمون‌های ان-بک و استروپ ارزیابی شدند. سپس امتیاز افراد در اولین مسابقۀ رسمی بعد از ارزیابی به‌عنوان عملکرد تیراندازی در نظر گرفته شد. ارتباط بین متغیرها با آزمون‌های همبستگی پیرسون و اسپیرمن و همچنین رگرسیون خطی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تنها بین دو مؤلفۀ میزان خطا در کوشش‌های ناهمخوان و نمرۀ تداخل در آزمون استروپ با عملکرد تیراندازی رابطۀ معنا‌داری وجود داشت (P 0.05) ؛ براین‌اساس، با کاهش خطا در کوشش‌های ناهمخوان و همچنین کاهش تداخل، رکورد تیراندازی افزایش پیدا ‌کرد. علاوه‌براین، نتایج رگرسیون خطی نشان داد که تنها مولفۀ نمرۀ تداخل به‌طور معنا‌داری توانایی تبیین بخشی از واریانس عملکرد تیراندازی را داشت (P < 0.05). به‌طورکلی یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که از بین کارکردهای اجرایی پایه یعنی حافظۀ‌ کاری و کنترل بازداری، کنترل بازداری توانایی بیشتری در تبیین عملکرد تیراندازی را دارد؛ از این‌رو، این مؤلفه می‌تواند در کنار سایر مؤلفه‌های مهم تأثیرگذار بر عملکرد تیراندازان قرار گیرد تا نخست برای ارزیابی و سپس به‌منظور بهبود عملکرد تیراندازی از طریق مداخلات ارتقای بازداری به‌کار گرفته‌ شود.

Keywords

• تیراندازی
• حافظۀ‌ کاری
• بازداری