اثر ورزش بر بافت چربی بژ

Abstract

چاقی منجر به ایجاد بیماری‌های متابولیک می‌شود و بافت چربی از تنظیم کننده‌های متابولیسم است. تحقیقات نشان می‌دهد برخی محرک‌ها منجر به بژ شدن بافت زیر پوستی می‌شوند، در نتیجه سلول‌ها دارای اثر گرمازائی و بسیاری از ویژگی های بافت چربی قهوه ‌ای می‌شوند. فعال شدن گیرنده های-β3 آدرنرژیک در بافت چربی قهوه‌ای که در اثر تمرینات ورزشی هم رخ می دهد منجر به فعال شدن UCP1 می‌شود و از موثرترین روش‌های مبارزه با افزایش وزن می‌باشد. از آنجا که ورزش یک مداخله ارزان در سبک زندگی است، و مزایای استفاده از تمرین بدنی به منظور بهبود و درمان غیردارویی بیماری های متابولیکی از جمله چاقی به خوبی نشان داده شده است، بررسی سازوکارهای مولکولی اثرات مثبت تمرین ضروری به نظر می رسد. از جمله این سازوکارهای مولکولی، افزایش ترموژنز به سبب انجام تمرینات ورزشی است که می تواند در اثر رهاسازی انواع سایتوکاین ها باشد. در اثر فعالیت بدنی UCP1 افزایش می یابد که به واسطه آن روند بژ شدن در انبارهای چربی سفید زیر پوستی رخ می دهد. افزایش سایتوکاین های مختلف و ژن های مهم درگیر در این روند که با انواع تمرینات در سطوح مختلف رخ می دهد نوید بخش این مسئله است که تمرینات ورزشی را می توان از جمله راه کار های احتمالی مبارزه با چاقی و سندروم متابولیک برشمرد.

Keywords

• بافت چربی بژ
• ورزش
• چاقی
• گرمازائی
• ucp1