مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Feb 2012)
مقایسه‌ی وضعیت خواب کودکان 3 تا 7 ساله‌ی مبتلا به خودارضایی با گروه شاهد در شهر اصفهان
Abstract
مقدمه: خودارضایی كودكان به معنی تحریك ناحیه‌ی تناسلی توسط خود شخص، در یك كودك نابالغ است و به نظر می‌رسد كه با سایر اختلالات عاطفی رفتاری و اختلالات خواب رابطه داشته باشد. با توجه به تأتیری که این اختلال در ایجاد سایر اختلالات از جمله اختلالات خواب دارد و تاکنون مطالعه‌ای مشابه در ایران انجام نشده است، در این مطالعه وضعیت خواب را در كودكان 7-3 ساله مبتلا به خودارضایی بررسی کردیم. روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، تحلیلی و از نوع مورد- شاهدی (Case-control) بود.50 نفر از كودكان مبتلا به خودارضایی که بین 7-3 سال سن داشتند و50 کودک هم سن و هم جنس و همسان از نظر بیماری‌های همراه اما بدون ابتلا به خودارضایی انتخاب شدند. جمع‌آوری اطلاعات به وسیله‌ی دستگاه Actigraph و پرسش‌نامه‌ی اطلاعات محقق ساخته و پرسش‌نامه‌ی مربوط به خواب كودكان (Child,s sleep habits questionnaire یا CSHQ) انجام شد. در همه‌ی آنالیزهای آماری 05/0 > P معنی‌دار تلقی گردید. یافته‌ها: بر اساس یافته‌ها می‌توان گفت که بین خودارضایی با سابقه‌ی گوشه گیری کودکان و عدم ارتباط با افراد هم سن و سال، و خودارضایی و بیدار شدن از خواب با وحشت رابطه وجود داشت. همچنین مدت زمان خواب مؤثر در دختران مبتلا به خودارضایی کمتر از دختران فاقد این اختلال بود و تعداد دفعات بیدار شدن در طول خواب نیز در این دختران بیشتر بود. مدت زمان بین رفتن به رختخواب تا شروع خواب در پسران مبتلا به خودارضایی بیشتر از پسران فاقد این اختلال بود. نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر به این نتیجه رسیدیم که تعدادی از اختلالات خواب در کودکان مبتلا به خودارضایی نسبت به کودکان فاقد این اختلال بیشتر دیده می‌شود که نیازمند توجه بیشتر اولیا و پزشکان جهت کاهش و رفع این اختلالات است.
