مطالعات مدیریت ورزشی (Sep 2013)
ارتباط عوامل توانمندسازی منابع انسانی و انگیزۀ انجام وظایف کاری در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران (وزارت ورزش و جوانان)
Abstract
هدف از این پژوهش بررسی ارتباط عوامل توانمندسازی منابع انسانی (احساس معنیدار بودن، احساس شایستگی، احساس خودتعیینی، احساس تأثیر و احساس اعتماد) و انگیزۀ انجام وظایف کاری در سازمان تربیت بدنی (وزارت ورزش و جوانان) است. بر این اساس، جامعۀ آماری این پژوهش کلیۀ کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی (وزارت ورزش و جوانان) کشور بود که با توجه به تعداد کم آن‌ها، همه بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و در نتیجه 152 نفر در پژوهش شرکت کردند. روش تحقیق استفادهشده در این پژوهش توصیفی - پیمایشی بود و برای جمعآوری اطلاعات لازم در خصوص عوامل توانمندسازی از پرسشنامۀ سنجش توانمندسازی اسپریتزر و به منظور سنجش انگیزۀ انجام وظایف کاری آزمودنی‌ها از پرسشنامۀ محقق ساخته استفاده شد. همچنین، به منظور بررسی ارتباط عوامل توانمندسازی و انگیزۀ انجام وظایف کاری از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان میدهد بین پنج عامل کلیدی توانمندسازی که شامل: احساس معنیدار بودن، احساس شایستگی، احساس خودتعیینی، احساس تأثیر و احساس اعتماد است و انگیزۀ انجام وظایف کاری همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (بهترتیب 51/0=r، 33/0=r، 43/0=r، 52/0=r، 47/0=r) که این رابطه در سطح 01/0=α معنیدار بوده است؛ بدین معنی که هر چه کارشناسان از نظر عوامل توانمندسازی نمرات بهتری داشته باشند، انگیزۀ آنان برای انجام وظایف کاری بیشتر است. همچنین نتایج پژوهش نشان میدهد بیشترین نمرۀ کارشناسان زن و مرد مربوط به احساس شایستگی است. سایر عوامل توانمندسازی شامل احساس معنیداری، اعتماد و احساس تأثیر به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارد و احساس خودتعیینی با میانگین 39/12 و 97/11 بهترتیب برای کارشناسان مرد و زن در پایینترین سطح قرار دارد.
