Pizhūhish-i Naft (Apr 2022)
مطالعات موردی موفق در استفاده از پلیمر به منظور ازدیاد برداشت نفت از میادین نفتی به‌روش سیلاب‌زنی پلیمری
Abstract
در برداشت اولیه هیدروکربنها که با استفاده از سازوکارهای طبیعی مخزن صورت می‌گیرد، به دلایل مختلف از جمله کاهش فشار ناشی از تولید، در بهترین حالت کمتر از یک سوم نفت تولید میگردد. همچنین با اتخاذ روشهای ثانویه ازدیاد برداشت مانند تزریق آب نیز با وجود کاربرد گسترده، به‌دلیل تحرک بالای آب نسبت به نفت، بخش عظیمی از منابع قابل تولید نخواهد بود. از این رو جهت تأمین تقاضای نفت خام که به‌صورت پیوسته در حال افزایش است، همواره نیاز به استفاده از روشهای ثالثیه ازدیاد برداشت جهت افزایش ضریب بازیافت پس از شروع تولید وجود دارد. از جمله روشهای کارآمد جهت افزایش میزان بازدهی در فرآیند جاروبزنی نفت خام، تزریق (سیلاب‌زنی) پلیمر است که به‌عنوان یکی از روشهای شیمیایی مؤثر ازدیاد برداشت از سالها پیش تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجا که مطالعه موردی به‌صورت گسترده، ژرف و جزئی‌نگر به مطالعه یک مورد خاص می‌پردازد و در نتیجه به محدوده وسیعی از دانش برای تحلیل سیستم‌های پیچیده دسترسی می‌یابد، این اطمینان در پژوهش مطالعه موردی حاصل می‌شود که تمام اجزا مورد بررسی قرار گرفته‌اند. از این رو در این مقاله پس از بررسی نظام‌مند بسیاری از مطالعات موردی موفق ازدیاد برداشت توسط عملیات سیلاب‌زنی پلیمر در میادین مختلف نفتی جهان، به بررسی عوامل و شرایط تأثیرگذار در هر یک از مراحل انتخاب پلیمر، عملیات تزریق و سپس تأثیر آن برروی میزان افزایش نرخ تولید و همچنین میزان ضریب بازیافت نفت مخزن پرداخته شده و چالش‌های موجود در این عملیات‌ها به دقت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد افزودن پلیمر مناسب به آب در فرآیند سیلاب‌زنی و در شرایط مختلف، از پتانسیل بالقوهای برای کاهش میزان تولید آب و همچنین کاهش میزان اشباع نفت باقی‌مانده مخازن و در نتیجه افزایش ضریب بازیافت نفت برخوردار است.
Keywords
