Teologia oparta na realizmie wcielenia, wpisująca się w perspektywę Fides Querens Intellectum oraz teologii jako nauki Akwinaty

Abstract

Niewątpliwie najważniejsze wydarzenie, jakie miało miejsce w teologii katolickiej minionego stulecia czy jest to przezwyciężenie neoscholastyki. Autor stara się wykazać, że zmiana ta nastąpiła w obrębie teologii (i przygotowany w sposób konstruktywny w piecu debaty z myślą współczesna i ze względów wewnętrznych teologia) nie może zadowolić się stworzeniem koncepcji teologii hermeneutycznej, po rozważeniu teologii jako hermeneutyka Słowa Bożego, wyciąganie konsekwencji z fenomenologii Hermeneutyka Heideggera. W ten sposób teologia byłaby nierozerwalnie hermeneutyką Słowem Bożym i hermeneutyką ludzkiej egzystencji, czego poszukiwałby teolog zrozumiałość sama w sobie stwierdzeń biblijnych lub dogmatycznych (ich znaczenie dla Dzisiaj). Autor pokazuje, że wzmacnia to perspektywę teologii, która angażuje podejść swoim podejściem teologicznym do samego faktu wcielenia Jezusa Chrystusa i tajemnicy Podmiotu Boga. Taka jest rzeczywiście koncepcja teologii jako nauki, skonstruowana i zaproponowana przez mistrzów średniowiecza z myślą o Tomaszu z Akwinu. Więc czy można szukać ponownie rolę, jaką ma do odegrania teologia jako hermeneutyka w obrębie teologii jako nauki z koncepcją nauki jako Verstehen?