بررسی اثرات سطوح مختلف پربیوتیک ایمکس اولترا (مخمر اشباع شده Saccharomyces cerevisiae) بر پارامترهای رشد، بقاء، کارایی تغذیه‌ و مقاومت در برابر تنش‌های محیطی در بچه ماهیان نورس کپور معمولی (Cyprinus carpio Linnaeus. 1758)

Abstract

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی تأثیر پربیوتیک ایمکس اولترا در پنج سطح صفر (شاهد)، (g.kg-1) 3/0(T1)، 5/0(T2)، 7/0(T3) و 1(T4) بر شاخص‌های رشد، کارایی تغذیه، بقاء و مقاومت در برابر تنش‌های محیطی به مدت 60 روز صورت گرفت. بدین منظور تعداد 600 قطعه لارو کپور معمولی با میانگین وزن اولیه (g) 273/0±3/1 (انحراف معیار±میانگین) تهیه و پس از سازگاری یک‌هفته‌ای در قالب یک طرح کاملاً تصادفی در 5 تیمار آزمایشی هرکدام با سه تکرار (با تعداد 40 قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند. همگی لاروها در ابتدا و انتهای دوره مطالعه زیست‌سنجی شده و در انتهای دوره تحت استرس‌های محیطی قرار گرفتند. در پایان آزمایش نتایج حاصل نشان داد که استفاده از سطوح (g.kg-1)5/0 و 7/0 پربیوتیک در جیره غذایی موجب افزایش معنی‌دار شاخص‌های رشد و استفاده از سطح g.kg-13/0 پربیوتیک باعث افزایش معنی‌دار کارایی تغذیه در مقایسه با تیمار شاهد می‌گردد. (05/0P<). در خصوص نرخ بقاء نیز تفاوت معنی‌داری نیز بین تیمار تغذیه‌شده با سطح g.kg-1 5/0 پربیوتیک با سایر تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد ثبت شد (05/0P<). نتایج حاصل از آزمون رگرسیون خطی نیز وجود همبستگی مثبت و معنی‌دار بین افزایش سطح پربیوتیک جیره و شاخص‌های رشد و تغذیه اندازه‌گیری شده را نشان داد. همچنین نتایج حاصل از تست‌های مقاومت در برابر تنش‌های محیطی نیز تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد از خود نشان داند (05/0P<). این نتایج بیانگر بهبود عملکردهای رشد، نرخ بقا، کارایی تغذیه و افزایش مقاومت در لاروهای کپور معمولی در تغذیه با پربیوتیک ایمکس اولترا بود.

Keywords

• پربیوتیک
• ایمکس
• رشد
• کپور معمولی
• تنش