Güzel Ahlakı Önemseyen Bir Tasavvuf Anlayışı: Mahmud Sami Ramazanoğlu (1892-1984) Örneği

Abstract

Tasavvufun asıl amacı güzel ahlaklı insan yetiştirmektir. Fakat bazı tasavvufî çevrelerde kisve, zikir, musiki ve sema gibi tasavvufun şeklî unsurları ön plana çıkarılmakta ve güzel ahlaklı insan yetiştirme hedefi geri plana itilmektedir. Bu durumda tasavvuf hedefinden sapmakta ve tasavvufî hayattan beklenen fayda hasıl olmamaktadır. Tasavvufu bu handikaptan kurtarmak için güzel ahlakı önemseyen sufilerin hayatından örneklerin sunulması önemlidir. Bu örneklerden biri Nakşbendî-Hâlidî mürşitlerinden olan Mahmud Sami Ramazanoğlu’dur. Son devrin önemli tasavvufî şahsiyetlerinden olan Sami Efendi, güzel ahlakı önemseyen bir tasavvuf anlayışına sahiptir. O; muhabbete, merhamete, hizmete, cömertliğe önem vermiş; her şeyin iyi tarafını görmüş, kimseye yük olmamış, kadınlara değer vermiş, müritlerini önemsemiş ve etrafındakilere ümit aşılamıştır. Sami Efendi’nin güzel ahlakı elbette sadece bu zikredilenlerden ibaret değildir. Bu makalede, yer darlığı nedeniyle Sami Efendi’nin güzel ahlakından bazı örnekler verilmiş ve böylece Sami Efendi örneği üzerinden tasavvufi hayatta diğer ritüeller kadar güzel ahlakın da önemli olduğu vurgulanmak istenmiştir. Bu yapılırken Sami Efendi’nin hayatını anlatan kaynaklardan ve müritlerinin yazılı hatıralarından istifade edilmiştir.