تأثیر برنامه بازگشت به اجتماع (CRP) بر وضعیت روانی بیماران روانی مزمن مراکز توانبخشی روزانه شهر همدان

Abstract

مقدمه و اهداف برنامه بازگشت به اجتماع یکی از برنامه­های جدید توانبخشی است که با تجهیز شرکت‌­کنندگان به مهارت­ها و اطلاعات لازم، آنها را قادر می­سازد از شرایط بستری در بیمارستان به زندگی مستقل در جامعه وارد شوند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر برنامه بازگشت به اجتماع بر وضعیت روانی بیماران روانی مزمن بود. مواد و روش­ها 40 بیمار مبتلا به اختلالات روانی مزمن مراجعه کننده به مراکز توانبخشی روزانه شهر همدان، به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (20 مورد) و کنترل (20 مورد) قرار گرفتند. گروه آزمون برنامه بازگشت اجتماع را در 16 جلسه آموزشی 60-90 دقیقه­ای، به صورت 2 روز در هفته به مدت دو ماه دریافت کردند و گروه کنترل هم در طی این مدت از خدمات کاردرمانی معمول مرکز استفاده کردند. بیماران در هر دو گروه آزمون و کنترل قبل و بعد از اجرای برنامه آموزشی توسط مقیاس مجموعه علائم مثبت و منفی (PANSS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته­ها یافته­ها بیانگر این است که بیماران گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل پس از اجرای برنامه بازگشت به اجتماع در ابعاد علائم منفی (04/0P=)، آسیب­شناسی روانی عمومی (01/0P=) و نمره کل (02/0P=) از مقیاس مجموعه علائم مثبت و منفی تغییر معناداری را نشان دادند و در بعد علائم مثبت ارتباط بین دو گروه معنادار نبود. بحث و نتیجه­گیری بر اساس یافته­های پژوهش حاضر، برنامه بازگشت به اجتماع باعث مهار و بهبود علائم منفی، آسیب­شناسی روانی عمومی و نمره کل وضعیت روانی بیماران روانی مزمن شد، این حاکی از تاثیر برنامه در بهبود وضعیت روانی این بیماران بود. البته برای بررسی نتایج درازمدت برنامه در این بیماران نیاز به مطالعات پیگیری می­باشد.

Keywords

• برنامه بازگشت به اجتماع
• وضعیت روانی
• بیماران روانی مزمن
• آموزش مهارت ها