حداقل معیشت در مناطق روستایی استان خوزستان (1388-1358)

Abstract

در مقالة حاضر، رفتار مصرف‌کنندگان مناطق روستایی استان خوزستان از طریق سیستم مخارج خطی مبتنی بر تابع مطلوبیت استون‌ـ‌گری و با روش گشتاورهای تعمیم‌یافته بررسی می‌شود. بر اساس نتایج حاصل از تخمین، حداقل معیشت ماهانه برای خانوار روستایی استان خوزستان (متوسط بعد خانوار 9/6 نفر)، در سال 1358 معادل 3/253634 ریال بود، که در سال 1388 به 44164773 ریال رسید. ترکیب سبد حداقل معاش برای خانوارهای روستایی نشان می‌‌دهد که گروه خوراکی دارای بیشترین وزن است و گروه حمل‌ونقل و ارتباطات کمترین سهم را به خود اختصاص داده‌‌اند. گروه‌‌های خوراک، پوشاک، مسکن و تفریحات و سرگرمی کالاهای ضروری قلمداد می‌شوند و گروه‌های حمل‌ونقل و ارتباطات، بهداشت و درمان، و کالاهای متفرقه کالای لوکس هستند. جدول کشش‌‌های متقاطع خانوارهای روستایی نشان داد که با افزایش قیمت سایر کالاها، بیشترین کاهش مصرف در ارتباطات رخ می‌دهد و کمترین کاهش در مصرف مربوط به پوشاک و تفریح می‌‌شود.

Keywords

• استان خوزستان
• استون‌ـ‌گری
• حداقل معاش
• سیستم مخارج خطی
• مناطق روستایی