Pizhūhish-i Naft (Jun 2022)

مدل‌سازی شبکه‌حفره‌ای نفوذ مولکولی توأم با ریزش ثقلی در یک مدل تک‌بلوکی

  • احمد محمدی,
  • محمدرضا رسایی,
  • وحید مشایخی‌زاده,
  • علی نخعی

DOI
https://doi.org/10.22078/pr.2022.4719.3116
Journal volume & issue
Vol. 32, no. 1401-2
pp. 112 – 130

Abstract

Read online

بخش قابل توجهی از منابع هیدروکربوری ایران در مخازن شکاف‌دار واقع شده‌اند. وجود دو سیستم مختلف شکاف و ماتریس، باعث به‌وجود آمدن دو مدل برای ذخیره و عبور سیال ‌می‌شود. ارزیابی واکنش بین سنگ و سیال و شناسایی میکرو فرآیند‌ها در مقیاس حفره، در شناخت بهتر فرآیند‌های تولید در این مخازن مؤثر است. مدل‌سازی شبکه ‌حفره‌ای، امکان شبیه‌سازی محدوده وسیعی از شرایط مختلف، رژیم های جریانی متفاوت و شناسایی میکرو فرآیند ها در مقیاس حفره را فراهم ‌می‌کند. از آنجا که در تزریق گاز غیرتعادلی در مخازن شکاف‌دار، تلفیقی از ریزش ثقلی و نفوذ مولکولی به فرآیند تولید کمک می‌کنند و تاکنون مطالعه‌ای در مقیاس حفره، که در برگیرنده اثر توأمان هر دو فرآیند باشد، انجام نشده است، این مطالعه به بررسی این موضوع پرداخته است. در این تحقیق با توسعه یک مدل شبکه‌ حفره‌ای که بر مبنای قیاس بین فرآیند خشک‌شدن هم دمای محیط متخلخل و فرآیند نفوذ مولکولی ساخته شده بود، با اضافه کردن اثر نیروی ثقل در یک مدل تک بلوکی و با حساسیت سنجی برروی پارامترهای مختلف محیط متخلخل و سیالات موجود در فرآیند نظیر نوع سیالات، فشارهای مختلف و ابعاد گلوگاه‌ها، فرآیند‌های ریزش ثقلی و نفوذ مولکولی مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج به‌دست آمده، در فشار kPa 3/101، زمان تخلیه فاز مایع در سیستم های هپتان-نیتروژن و هپتان-دی اکسید کربن به‌ترتیب حدود 18 و 170% از سیستم هپتان-متان بیشتر است. این روند در فشار بالا نیز صادق است. با تغییر فاز مایع از هپتان به اکتان و دکان، زمان تخلیه فاز مایع به‌ترتیب 6/3 و 19 برابر دیرتر اتفاق می‌افتد. همچنین، نتایج نشان داد که اثر افزایش طول گلوگاه به اندازه افزایش شعاع گلوگاه، زمان تخلیه فاز مایع را طولانی‌تر نمی‌کند.

Keywords