Źródła pożytku nektarowego, pyłkowego i spadziowego rejonu Gór Świętokrzyskich w świetle analizy pyłkowej wybranych produktów pszczelich

Abstract

Materiał badań stanowiły próbki miodów i pierzgi zebrane bezpośrednio od pszczelarzy w 2009 r. z rejonu Gór Świętokrzyskich (woj. świętokrzyskie). Wśród analizowanych miodów 7 uznano za miody nektarowe (3 faceliowe, 1 wierzbowy i 3 wielokwiatowe), a 2 za miody spadziowe (1 ze spadzi drzew liściastych i 1 ze spadzi drzew iglastych). Najwyższą frekwencją spośród pyłku roślin nektarodajnych w miodach odznaczał się pyłek Brassicaceae (inne), Trifolium repens s.l., Aesculus, typu Prunus, Salix, Fagopyrum, typu Lamium i typu Taraxacum. W grupie roślin nienektarujących najwyższą frekwencję wykazał pyłek Quercus, Plantago i Hypericum. Przewodność elektryczna właściwa miodów nektarowych zawierała się w przedziale 0,18–0,44 mS · cm–1, miodu ze spadzi liściastej 0,82 mS · cm–1, a miodu ze spadzi iglastej 1,16 mS · cm–1. W obrazie mikroskopowym 8 próbek pierzgi najwyższą frekwencję osiągnęły ziarna pyłku: Brassica napus, Brassicaceae (inne), Papaver, Quercus, typu Taraxacum, Aesculus, Centaurea cyanus, typu Prunus, typu Rubus i Trifolium repens s.l. Dominującym udziałem w omawianym materiale charakteryzował się pyłek typu Prunus, Phacelia i Plantago.

Keywords

• rośliny pożytkowe
• miód
• pierzga
• analiza pyłkowa
• Góry Świętokrzyskie