تأثیر سبک‌های دلبستگی، انطباق‌پذیری و پیوستگی در خانواده بر میزان تاب‌آوری و رابطه آن با احساس غم غربت در میان دانشجویان مقیم خوابگاه دانشگاه الزهرا(س)

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سبک‌های دلبستگی ‌و انطباق‌پذیری و پیوستگی در خانواده ‌بر میزان تاب‌آوری و رابطۀ آن با احساس غم غربت در میان دانشجویان سال اول مقیم خوابگاه دانشگاه الزهرا(س) در سال تحصیلی 1392- 93 انجام شد. پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی و از نوع همبستگی چند متغیره بود. جامعۀ آماری این پژوهش با استفاده از فرمول کرجسی و مورگان(1972)، از میان دانشجویان مقطع کارشناسی ورودی 92 مستقر در خوابگاه‌های دانشگاه الزهراء(س)، نمونه‌ای به تعداد 121نفر بودند. ابزارهای به کارگرفته شده شامل پرسشنامۀ تاب‌آوری کانرو دیویدسون، مقیاس انطباق‌پذیری و پیوستگی خانواده (FACE-3)،پرسشنامۀ سبک‌های دلبستگی بزرگسالان (RAAS)و پرسشنامۀ احساس غم غربت (HQ) بود. به منظور بررسی فرضیه‌ها، از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره از نوع گام به گام استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب‌آوری و سبک دلبستگی اجتنابی رابطۀ معناداری وجود دارد و می‌توان تاب‌آوری دانشجویان را با توجه به سبک دلبستگی اجتنابی آن‌ها پیش‌بینی کرد، انطباق‌پذیری و پیوستگی در خانواده، در تاب‌آوری دانشجویان مؤثر نیست، بین تاب‌آوری و احساس غم غربت دانشجویان رابطۀ معنادار وجود دارد.

Keywords

• سبک‌های دلبستگی
• انطباق‌پذیری و پیو‌ستگی خانوادگی
• تاب‌آوری
• احساس غم غربت