تأثیر روش‌های مختلف عمل‌آوری فیزیکی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی و تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای دانه‌‌ی ذرت

Abstract

مطالعه­ای به­منظور تعیین ترکیب شیمیایی و تجزیه­پذیری ماده خشک در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار شامل: ۱) دانه ذرت بدون عمل­آوری (شاهد)، ۲) دانه­ی ذرت فلیک شده با بخار، ۳) فلیک+مخمر، ۴) دانه­ی ذرت مایکروویو شده، ۵) فلیک+ مایکروویو، ۶) فلیک+مخمر+مایکروویو انجام شد. اندازه­گیری ترکیب شیمیایی نمونه­ها با استفاده از روش استاندارد تجزیه تقریبی انجام شد. تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای این تیمارها با روش کیسه­های نایلونی با استفاده از سه رأس قوچ بالغ دالاق تعیین شد. نتایج این آزمایش نشان داد که فرآیند مایکروویو به تنهایی و یا همراه با سایر روش­های عمل­آوری منجر به افزایش مقادیر ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده­ی خنثی، الیاف نامحلول در شوینده‌ی اسیدی، کل مواد مغذی قابل‌هضم، انرژی خالص رشد و انرژی خالص شیردهی شد و بیشترین مقادیر در تیمار 6 مشاهده شد. مقایسه خصوصیات تجزیه‌پذیری تفاوت معنی­داری را بین تیمارهای مختلف نشان نداد، هرچند بخش سریع­التجزیه و کند تجزیه در تیمار 6 تفاوت قابل توجه غیر معنی­داری نسبت به سایر تیمارها داشت بدین ترتیب که پایین­ترین مقدار بخش سریع­التجزیه و و بالاترین مقدار بخش کند تجزیه در این تیمار مشاهده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که روش­های مختلف عمل­آوری بر ترکیب شیمیایی دانه ذرت مؤثر هستند؛ هر چند بر فراسنجه­های تجزیه­پذیری تأثیر معنی­داری نداشتند و ترکیب روش­های عمل­آوری فلیک+مخمر+مایکروویو می­تواند در بهبود ارزش تغذیه­ای دانه ذرت مؤثرتر از روش­های دیگر باشد.

Keywords

• تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای
• دانه‌ی ذرت
• ساکارومایسس سرویزیه
• عمل‌آوری
• مایکروویو