تهیه و مشخصه‌یابی غشای مرکب پلی دی متیل سیلوکسان PDMS بر پایۀ چارچوب فلز-آلی UiO-66 به‌منظور استفاده در فرآیند گوگردزدایی از بنزین به‌روش تراوش تبخیری

Abstract

در این پژوهش، از روش غشایی تراوش تبخیری برای گوگردزدایی از بنزین استفاده شده است. از تیوفن به‌عنوان معرف گوگرد و از نرمال هپتان به‌عنوان معرف ترکیبات هیدروکربنی در بنزین استفاده شد. غشاهای کامپوزیتی زمینه مرکب با لایة فعال پلی دی متیل سیلوکسان حاوی نانوذرات چارچوب فلز- آلی UiO-66 بر پایة غشای متخلخل پلی ونیلیدن فلوراید ساخته شد. از آزمون‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف فروسرخ تبدیل فوریه، و پراش پرتوی ایکس برای مشخصه‌یابی نانوذرات و غشاهای سنتز شده استفاده شد. اثر افزودن نانوذرات برروی عملکرد غشاها در فرآیند تراوش تبخیری بررسی گردید. عملکرد بهینه برای غشاها حالتی است که درصد وزنی UiO-66 نسبت به پلی دی متیل سیلوکسان wt.% 8% باشد که در این حالت شار kg/m2 h 73/10 و فاکتور تغلیظ 96/3 می‌باشد که در مقایسه با حالت غشای پلی دی متیل سیلوکسان خام، شار 90% و فاکتورتغلیظ 27% افزایش یافته است.

Keywords

• گوگردزدایی تراوش تبخیری
• غشای زمینه مرکب
• چارچوب فلز- آلی
• غشای پلی دی متیل سیلوکسان
• نانوذره uio-66