فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی و تنه هنگام راه رفتن با و بدون تکلیف دوگانه شناختی در بیماران مبتلا به فلج مغزی و افراد سالم

Abstract

اجرای تکلیف دوگانه باعث کاهش تعادل و اختلال در گام‌برداری فرد می‌شود. اما اثر این نوع تکلیف بر فعالیت الکتریکی عضلات افراد مبتلا به فلج مغزی ناشناخته است. از این ‌رو هدف از مطالعۀ حاضر بررسی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی و تنۀ بیماران مبتلا به فلج مغزی و افراد سالم هنگام راه رفتن عادی و راه رفتن با تکلیف دوگانۀ شناختی بود. به این منظور با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی USB2+ EMG و الکترودهای سطحی دوقطبی، شدت فعالیت عضلات راست‌کنندۀ ستون مهره‌ای کمری (ES)، راست‌رانی (RF) و دوسر رانی (BF) 10 بیمار مبتلا به فلج مغزی و 10 نفر آزمودنی سالم همگن هنگام راه رفتن با و بدون تکلیف دوگانۀ شناختی ثبت شد. داده‌های به‌دست‌آمده با نرم‌افزار 22SPSS و روش‌های آماری ANOVA ویژۀ داده‌های تکراری در سطح معناداری 05/0 تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد هنگام راه رفتن با وظیفۀ شناختی دوگانه، شدت فعالیت عضلات L3، BF و RF سمت چپ و عضلۀ L3 و BF سمت راست بیماران فلج مغزی به‌طور معناداری بیشتر از افراد سالم بود. الگوی تغییر شدت فعالیت الکتریکی همسان‌سازی شدۀ عضلات L3، BF و RF در هنگام راه رفتن عادی و راه رفتن با تکلیف دوگانۀ شناختی در دو گروه سالم و CP متفاوت بود و بین سه عامل گروه، عضله و وظیفۀ حرکتی تأثیر متقابل معناداری مشاهده شد. بر اساس نتایج، وظیفۀ دوگانۀ شناختی فعالیت عضلات L3 و BF افراد فلج مغزی را بیشتر از افراد سالم افزایش می‌دهد که این افزایش می‌تواند به تلاش فرد برای حفظ وضعیت بدن و تعادل پویا در آن‌ها نسبت داده شود. بنابراین توجه به تکلیف دوگانه در ارزیابی و طراحی برنامه‌های تمرینی ویژۀ افراد فلج مغزی توصیه می‌شود.

Keywords

• فلج مغزی
• تکلیف دوگانه شناختی
• راه رفتن
• فعالیت الکترومیوگرافی