مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Apr 2020)
بررسی مواجهة کارگران با سیلیس موجود در ذرات قابل‌استنشاق در یک کارخانة سیمان در استان خراسان رضوی
Abstract
زمینه و هدف: مواجهه کارگران با ذرات هوابرد سیمان که حاوی ذرات سیلیس آزاد کریستالی است می تواند منجر به بیماریهای جدی از جمله سیلیکوزیس شود. این مطالعه با هدف ارزیابی غلظت سیلیس موجود در گردوغبار قابل‌استنشاق در منطقة تنفسی کارگران شاغل در یک کارخانة سیمان در استان خراسان رضوی انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه غلظت سیلیس موجود در ذرات قابل‌استنشاق سیمان هوای منطقه تنفسی 42 نفر از کارگران بخش های مختلف یک کارخانه سیمان در استان خراسان رضوی در سال 1396 ارزیابی شد. نمونه‌برداری از ذرات قابل‌استنشاق بر اساس روش استاندارد MDHS101/2 توصیه شده توسط NIOSH و با استفاده از پمپ نمونه‌بردار فردی، سیکلون و فیلتر انجام شد. فیلترها توسط یک ترازو با دقت یک میکرون وزن و برای تعیین مقدار سیلیس موجود در آن با روش پراش سنج پودری پرتو ایکس(XRD) مورد آنالیز قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین مواجهه کارگران با ذرات قابل استنشاق سیمان mg/m309/4±75/3 و متوسط غلظت سیلیس موجود در ذرات قابل‌استنشاق درهمه بخش های نمونه برداری شده mg/m3 30/0±12/0 بود. بطور متوسط در 69 درصد از کارگران، مواجهه با گردوغبار سیلیس بیش از حد مواجهة شغلی بود. بیشترین متوسط غلظت ذرات سیلیس در بخش سنگ شکن mg/m3 54/0 و کمترین میانگین در بخش آسیاب موادmg/m3 03/0 مشاهده شد.نتیجه‌گیری: مواجهه اکثر کارگران کارخانه سیمان خراسان رضوی با ذرات قابل استنشاق سیمان و سیلیس موجود در ذرات قابل‌استنشاق سیمان از حدود مجاز توصیه شده ملی و بین المللی بالاتر است. افزایش دمای هوا بر غلظت سیلیس موجود در ذرات قابل استنشاق تاثیر گذار است.
