سپهر سیاست (Sep 2018)
هستی شناسی توافق هسته ای ایران و 5+1 از منظر رابطه ساختار –کارگزار
Abstract
هستی شناسی توافق هسته ای ایران و 5+1 از منظر رابطه ساختار –کارگزار توافق میان ایران و گروه 5+1 به ویژه آمریکا در حد تعدیل رفتار ایران است یا می تواند -یا باید -فراتر رفته و به تغییرات ماهوی بیانجامد؟ اساسا تعاملات در متن ساختارهای اجتماعی از یک سو و مقاصد کارگزاران از سوی دیگر شکل می گیرند؛ یعنی باید علاوه بر نقش زیربناهای ساختاری اجتماعی ، نقش روبناها یعنی نعاملات کارگزاران دولتی 5+1 لحاظ شود تا بتوان مهمترین «زایش» یعنی "توافق " میان 5+1 و ایران را تبیین نمود. تبیین این توافق نشان می دهد که ماهیتا کدامیک از موارد هماهنگی ، همکاری، مشارکت یا همگرایی مطرح بوده است ؟ دراینجا این سئوال تردید آمیز مطرح می شود که آیا ادامه همکاری ایران با غرب بر مبنای نقش آفرینی ساختارهای اجتماعی -در کنار کارگزاران - می تواند نوعی گذار از منطق هابزی به سوی آنارشی لاکی یا در نهایت کانتی را نشان دهد؟ !