بررسی اثر مکمل یاری ویتامین D بر میزان مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی

Abstract

مقدمه: کبد چرب غیر الکلی، از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن کبدی در سراسر دنیا می‌باشد. شیوع این بیماری در ایران، در حدود 35 درصد است. اختلالات شاخص‌های قندی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی دیده می‌شود. در چندین مطالعه، مکمل یاری با ویتامین D، باعث متعادل شدن شاخص‌های قندی شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر مکمل یاری ویتامین D بر شاخص‌های قندی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بود. روش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد. 60 بیمار مبتلا به کبد چرب غیر الکلی در گروه مورد و شاهد (دارونما) قرار داشتند و به مدت 10 هفته، به گروه مورد، هفته‌ای یک عدد پرل 50000 واحد بین‌الملل ویتامین D داده شد و به گروه شاهد نیز هفته‌ای یک عدد دارونما داده شد. اندازه‌گیری شاخص گلایسمیک افراد در ابتدا و انتهای مطالعه انجام گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA (Analysis of covariance) و Regression در نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: در پایان مطالعه، سطح ویتامین D سرم در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی‌داری افزایش یافته بود. مقاومت انسولینی و سطح قند خون ناشتا در مقایسه با گروه شاهد کاهش داشت؛ اما این اثر، از نظر آماری معنی‌دار نبود. مکمل یاری ویتامین D بر سایر متغیرها اثر معنی‌داری نشان نداد. نتیجه‌گیری: مکمل یاری ویتامین D در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی، ممکن است مقاومت انسولینی را کاهش دهد. مطالعات بیشتری با تعداد نمونه‌ی بیشتر و طراحی قوی‌تر باید در این زمینه انجام شود.

Keywords

• Vitamin D
• Glycemic index
• Insulin resistance
• Nonalcoholic fatty liver