تأثیر حاد و بلندمدت تمرین استقامتی بر بیان ژن CGRP در مغز، مایع مغزی نخاعی و سرم رت‌های نر نژاد ویستار

Abstract

هدف از انجام مطالعة حاضر، تعیین تأثیر حاد و بلندمدت تمرین استقامتی بر بیان ژن پپتید مرتبط با ژن کلسی‌تونین در مغز، مایع مغزی نخاعی و سرم موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار بود. تعداد40 حیوان به چهار گروه کنترل، حاد، تمرینی مزمن و تمرین‌کردة حاد تقسیم شدند. گروه حاد یک جلسه تمرین استقامتی و گروه تمرین‌کردة حاد یک جلسه تمرین استقامتی را بعد از 12 هفته تمرین و گروه تمرینی مزمن 12 هفته تمرین استقامتی را انجام دادند. مایع مغزی نخاعی جمع‌آوری شد و قسمت‌های مختلف مغز استخراج شدند. غلظت پپتید کلسی‌تونین در مایع مغزی نخاعی و سرم با تکنیک الایزا و بیان ژن آن با تکنیک ریل تایم پی.سی.آر. اندازه‌گیری گردید. از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌راهه برای مقایسه‌ها استفاده شد. در مقایسه با گروه کنترل، پپتید کلسی‌تونین مـایع مغزی نخـاعی در گـروه‌هـای حـاد (P = 0.006) و تمرین‌کردة حاد (P = 0.008) و پپتید کلسی‌تونین سرم در گروه‌های حاد(P = 0.009) و تـمرین‌کردة حـاد(P = 0.007)، به‌طور معنـاداری بـالاتر بـود. پـپتید کلسی‌تونین تـنها در قشر گـروه‌هـای حـاد (P = 0.007) و تمرین‌کردة حاد(P = 0.006) نسبت به گروه کنترل و همچنین، گروهتمرین‌کردة حاد نسبت به گـروه حـاد (P = 0.018) به‌طور معناداری بالاتر بود. در هیچ‌یک از متغیرهای پژوهش، اثر بلندمدت تمرین معنادار نبود. به‌طورکلی، افزایش بیان ژن پپتید کلسی‌تونین در قشر، به‌احتمال‌زیاد مسئول افزایشآن در مایع مغزی نخاعیو سرم درحین تمرین است. همچنین، سطوح استراحتی پپتید کلسی‌تونین سرم و مایع مغزی نخاعی و بیان آن، تحت‌تأثیر بلندمدت تمرین قرار نمی‌گیرند؛ اما مشمول پاسخ پس از سازگاری می‌شوند.

Keywords

• پپتید وابسته به ژن کلسی‌تونین
• سازگاری تمرینی
• مغز
• مایع مغزی نخاعی