تأثیر‏ مبدأ ‏ بذر و تیمارهای مکانیکی و شیمیایی بر زنده‌مانی و جوانه‌زنی بذر گونه Robinia pseudoacacia L.

Abstract

با توجه به قرارگیری بخش اعظم نواحی کشور در مناطق خشک و نیمه‌خشک، انتخاب گونه­ مناسب و سازگار برای جنگل‌کاری از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. اقاقیا گونه­ای سریع‌الرشد بوده که گرما و سرمای شدید را تحمل کرده و در خاک‌های خشک و ضعیف خوب رشد می‌کند اما این درخت دارای بذوری با پوسته سخت بوده و در نتیجه برای موفقیت در کاشت و جوانه­زنی نیاز به اعمال تیمارهایی جهت حذف این پوسته دارد. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین بهترین مبدأ ‏ جمع­آوری بذر و بهترین تیمار بذر اقاقیا از لحاظ جوانه­زنی و زنده­مانی جهت استفاده از آن در جنگلکاری ها می­باشد. آزمایش با استفاده از بذور جمع­آوری شده از 6 مبدأ شامل سبزوار، سمنان، گرگان، مازندران، تهران و کردستان در قالب طرح کاملأ تصادفی انجام شد. جهت تعیین میزان زنده­مانی بذرها، در ابتدا آزمون تترازولیوم انجام شد. سپس تیمارهای خراش‌دهی با سمباده، ‏اسید سولفوریک 96 درصد، آب جوش100 درجه سانتی­گراد، آب اکسیژنه 1 درصد، آب مقطر و شاهد روی بذرها اعمال گردید. نتایج حاصل نشان داد که در بین تیمارها، تیمار خراش‌دهی با سمباده بالاترین میزان جوانه­زنی را در اکثر مبدأ‏‏ها نشان داده است. هم چنین بین مبدأ‏های جمع­آوری بذور نیز اختلاف معنی­دار وجود داشت به گونه­ای که می‌توان مبدأ گرگان را با جوانه­زنی 03/73 درصد به عنوان مبدأ‏ برتر و مبدأ تهران را با جوانه زنی 18/48 % به عنوان مبدأ‏‏یی که ضعیف‌ترین عملکرد و کمترین میزان جوانه­زنی را به خود اختصاص داد، معرفی نمود.

Keywords

• آب اکسیژنه
• اقاقیا
• تترازولیوم
• مبدأ ‏ بذر