بررسی شیوع ناشنوایی و غربال‌گری شنوایی در نوزادان شهر اصفهان

Abstract

مقدمه: فرایند بیماریابی شنوایی نوزادان، مداخله‌ای زود هنگام جهت شناسایی نوزادان با اختلال کاهش شنوایی یا کری حسی-عصبی است. هدف بیماریابی، تشخیص زود هنگام مواردی است که مداخله یا درمان سریع را برای ممانعت از ایجاد نقایص و معلولیت‌های بعدی ایجاب می‌نماید. EOAE (Evoked otoacoustic emissions) یکی از آزمون‌های بیماریابی است. این مطالعه به منظور بررسی و تشخیص به موقع اختلال شنوایی در نوزادان برای مداخله‌ی زودهنگام، جهت پیشگیری از اختلال گفتاری آن‌ها انجام شد. روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در بیمارستان بهارستان اصفهان بر روی 1232 نوزاد متولد شده در سال‌های 1389-1387 انجام شد. نوزادان قبل از یک ماهگی با آزمون TEOAE (Transient evoked otoacoustic emissions) بررسی شدند. نوزادانی که TEOAE مختل داشتند به عنوان نوازادن با اختلال شنوایی معرفی شدند. یافته‌ها: شیوع کاهش شنوایی در در این مطالعه 8/4 در 1000 تولد زنده به دست آمد. نوزادانی که بیشتر از 60 درصد پاسخ داشتند از این تست قبول شدند. 50 درصد نوزادانی که در دو مرحله‌ آزمون آن‌ها منفی شد فاقد عامل خطر بودند و 50 درصد بقیه، دارای عوامل خطر از جمله داشتن ژن ناشنوایی در خانواده، مننژیت باکتریال و پره‌ماچوریتی (سن کمتر از هفته‌ی 32 بارداری) همراه با تهویه‌ی مکانیکی طولانی مدت بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع اختلال شنوایی در این مطالعه اهمیت شنوایی در رشد و تکامل گفتار و زبان کودک، عدم شک به کم شنوایی نوزادان توسط والدین، غربال‌گری فراگیر شنوایی نوزادان ضروری است و تحقیق و کارشناسی جهت ارزیابی عملکرد مراکز غربال‌گری کم شنوایی در ایران لازم به نظر می‌رسد. واژگان کلیدی: کاهش شنوایی، غربال‌گری، نوزادان