تأثیر محلول جنتامایسین موضعی بر میزان ترمیم اپیزیوتومی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهد دار

Abstract

مقدمه: اپیزیوتومی، شایع ترین عمل جراحی در مامایی است که مانند هر زخم دیگری می تواند دچار عفونت یا تأخیر در ترمیم شود. تأخیر در ترمیم زخم اپیزیوتومی باعث افزایش خطر عفونت و نتایج بد آناتومیک شده و این عفونت می‌تواند منجر به بروز عوارض خطرناک و حتی مرگ مادر شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر محلول جنتامایسین موضعی بر میزان ترمیم زخم اپیزیوتومی بود. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1392 بر روی 80 زن نخست زا در بیمارستان سینا شهر اهواز انجام شد. محل اپیزیوتومی قبل از ترمیم شدن، در گروه مورد (40 نفر) با محلول جنتامایسین رقیق شده و در گروه شاهد (40 نفر) با نرمال سالین شستشو داده شد. میزان التیام برش اپیزیوتومی در ساعت 12، روزهای 3 و 10 بعد از ترمیم با استفاده از مقیاس REEDA ارزیابی شد. در این مقیاس نمرات کمتر نشان دهنده ترمیم بهتر زخم می باشند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. میزانp کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین امتیاز ترمیم اپیزیوتومی در ساعت 12 (002/0=p) و روزهای 3 (019/0=p) و 10 (034/0=p) بعد از ترمیم اپیزیوتومی، در گروه مورد به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود که نشان دهنده ترمیم بهتر زخم در گروه مورد می باشد. نتیجه‌گیری: محلول جنتامایسین موضعی در بهبود بهتر و سریع تر زخم اپیزیوتومی مؤثر است؛ بنابراین می توان از آن به عنوان تسریع کننده بهبود زخم اپیزیوتومی استفاده کرد.

Keywords

• اپیزیوتومی
• ترمیم زخم
• جنتامایسین