روابط ساختاری شدت درد و خودکارآمدی با ترس از حرکت با میانجی گری فاجعه سازی درد و پریشانی روان شناختی در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین شدت درد و خودکارآمدی با ترس از حرکت با میانجی‌گری فاجعه سازی درد و پریشانی روان‌شناختی در زنان مبتلا به روماتیسم مفصلی انجام گرفت. جامعه آماری این مطالعه شامل زنان مبتلا به روماتیسم مفصلی مراجعه‌کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) شهر ساری بودند. 224 نفر از شرکت کنندگان به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به سوالات مقیاس ترس از حرکت تمپا (کوری و همکاران، 1990)، پرسش‌نامه مختصر شدت درد (کلیلند، 1991)، پرسشنامه خودکارآمدی درد (نیکولاس، 1989)، مقیاس فاجعه سازی درد (سالیوان و همکاران، 1995) و مقیاس پریشانی روان‌شناختی (لاویباند و لاویباند، 1995) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد شدت درد بر ترس از حرکت تأثیر مستقیم دارد (05/0>p، 32/0=β)؛ خودکارآمدی بر ترس از حرکت تأثیر مستقیم دارد (05/0>p، 42/0=β)؛ فاجعه‌سازی درد بر ترس از حرکت تأثیر مستقیم دارد (05/0>p، 74/0=β)؛ پریشانی روان‌شناختی بر ترس از حرکت تأثیر مستقیم دارد (05/0>p، 78/0=β). درنتیجه مدل ترس از حرکت بر اساس شدت درد و خودکارآمدی با میانجی‌گری فاجعه‌سازی درد و پریشانی روان‌شناختی در زنان مبتلا به آرتریت‌روماتوئید برازش دارد. یافته های این مطالعه گواهی است بر اهمیت مداخلات روان شناختی در کاهش علایم جسمانی در بیماری های مزمن.

Keywords

• ترس از حرکت
• روماتیسم مفصلی
• شدت درد
• خودکارآمدی
• پریشانی روان‌شناختی