Słowiańskie Mistrzostwa Pływackie w latach 1927–1929

Abstract

W czechosłowackich kręgach pływackich często krytykowano kluby pływackie za to, że utrzymywały aktywne kontakty sportowe z wieloma krajami, zwłaszcza z Niemcami, Austrią, Węgrami, Francją, Szwecją, Anglią, ale zupełnie zapomniały o narodach słowiańskich, takich jak Polska czy Jugosławia. Przyczyna tkwiła głównie w tym, że pływanie w krajach słowiańskich rozwinęło się dopiero po wojnie. Były też powody finansowe i większe odległości między państwami. Po udanych Mistrzostwach Europy w Budapeszcie w 1926 roku, kiedy okazało się, że pływacy narodów słowiańskich mogą rywalizować w Europie, sekretarz międzynarodowy ČSAPS inż. Hauptmann zaproponował Południowosłowiańskiemu i Polskiemu Związkowi Pływackiemu organizację mistrzostw pływackich tych narodów. Wniosek został przyjęty jednogłośnie, z wielkim entuzjazmem. Zaowocowało to konwencją, podpisaną przez czołowych przedstawicieli Związków Jugosławii, Polski i Czechosłowacji, w której wszystkie uczestniczące stowarzyszenia zobowiązały się do organizacji Mistrzostw Słowian w trzech kolejnych latach: w 1927 r. w Belgradzie, w Jugosławii; w 1928 r. w Pradze, w Czechosłowacji; i w 1929 r. w Warszawie, w Polsce. Zgodnie z tą konwencją Mistrzostwa Słowian obejmowały pełny program olimpijski zgodnie z regulaminem FINA.

Keywords

• pływanie
• Mistrzostwa Słowian
• Czechosłowacja
• Jugosławia
• Polska