تأثیر حذف بازخورد بینایی بر استراتژی های بازیابی تعادل افراد ناشنوا

Abstract

تاکنون پژوهش‌های متعددی درزمینة بررسی نقش بینایی در توانایی کنترل پاسچر افراد انجام شده‌اند و اهمیت اطلاعات بینایی را در این زمینه به‌خوبی نشان داده‌اند، ولی در هیچ‌یک از این گزارش‌ها به بررسی نقش اطلاعات بینایی در استراتژی‌های بازیابی تعادل پرداخته نشده است. داده‌هایسیستمدهلیزیبرایتثبیتنگاه‌کردنلازموحیاتیهستند؛بنابراین، می‌توانانتظارداشتکهکاراییسیستمبیناییدرافراد ناشنواازافرادعادیکمترباشد؛براین‌اساس، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر حذف بازخورد بینایی بر استراتژی‌های بازیابی تعادل افراد ناشنوا بود. 15 زن ناشنوا با میانگین سنی25/2 ± 93/28 سال، قد 46/6 ± 73/156 سانتی متر و وزن 91/7 ± 06/58 کیلوگرم به‌عنوان آزمودنی‌های پژوهش انتخاب شدند. استراتژی‌های بازیابی تعادل با استفاده از حرکت ناگهانی تردمیل و توسط شش دوربین پرسرعت ثبت شدند. برای مقایسة متغیرهای پژوهش در دو وضعیت چشم باز و چشم بسته از آزمون تی زوجی استفاده شد.نتایج نشان داد که میزان نوسانات مفاصل ران و مچ پای ناشنوایان در پاسخ به اغتشاش‌های خلفی-قدامی و قدامی-خلفی با بستن چشم‌ها در حالت ایستاده می‌تواند به‌طور معناداری افزایشیابد (05/0 > P).همچنین، بین نسبت نوسانات مفصل ران به مچ پای ناشنوایاندر دو حالت چشم باز و چشم بسته تفاوت معنادار وجود نداشت (05/0 < P). حذف اطلاعات بینایی موجب افزایش نوسانات مفاصل ران و مچ پای ناشنوایان می‌شود، اما تغییر معناداری در نسبت نوسانات مفصل ران به مچ پا ایجاد نشده است؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد که اطلاعات بینایی نقش مهمی در انتخاب استراتژی‌های استفاده‌شده برای بازیابی تعادل در افراد ناشنوا ندارند.

Keywords

• اغتشاش خلفی قدامی
• اغتشاش قدامی خلفی
• بینایی
• ناشنوایان
• استراتژی بازیابی تعادل