Przegląd Dermatologiczny (Sep 2010)
Węgorczyca (strongyloidoza) – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Abstract
Wprowadzenie: Węgorczyca (strongyloidoza) jest chorobą wywoływanąprzez pasożyta z grupy nicieni – węgorka jelitowego (Strongyloidesstercoralis). To choroba powszechna w wielu populacjach, szczególniew krajach zwrotnikowych i podzwrotnikowych. Główną rolę w utrzymywaniui rozprzestrzenianiu się węgorczycy odgrywają złe warunkisanitarno-higieniczne. Choroba ta wydaje się mieć coraz większeznaczenie również w naszej szerokości geograficznej. Przypadkówwęgorczycy można się spodziewać także wśród polskich chorych.Tzw. infekcja „przywleczona” często przybiera postać bezobjawowąlub skąpoobjawową, co może stwarzać duże trudności kliniczne. Trudnościomklinicznym w rozpoznaniu choroby towarzyszą trudności diagnostyczne,ze względu na obserwowaną znaczącą różnicę międzyczułością diagnostycznych testów serologicznych u podróżnikówz tzw. infekcją „przywleczoną” i u imigrantów z terenów endemicznych,u których występuje infekcja przewlekła. Leczenie strongyloidozyrównież stanowi problem terapeutyczny, co wiąże się z opornościąna leczenie oraz toksycznością i złą tolerancją leków. Obecnie preparatemz wyboru jest iwermektyna oraz alternatywnie tiabendazol, albendazoli mebendazol. Cel pracy: Przedstawienie własnego przypadku węgorczycy, w którymobserwowano trudne diagnostycznie, późne skórne i gastroentero -logiczne objawy zakażenia oraz oporność na leczenie albendazolem. Opis przypadku: U 41-letniej pacjentki, z zawodu pielęgniarki, stwierdzonozmiany rumieniowo-obrzękowe na pośladkach, które rozpoznawanojako grzybicę i leczono ogólnie terbinafiną, nie uzyskując poprawy.Bezpośrednie badanie mikologiczne i hodowla były dwukrotnieujemne, a badanie histopatologiczne nie miało cech diagnostycznych.Dokładna analiza historii choroby zasugerowała rozpoznanie infekcjiwęgorkiem jelitowym (chora pracowała przez wiele lat w Indiach,a ponadto rok po powrocie do Polski, a 3 lata przed pojawieniem sięzmian skórnych występowały u niej bóle brzucha i objawy jelitowe).Badania serologiczne i trzykrotne badania parazytologiczne kału dały wynik negatywny. Rozpoznanie strongyloidozy ustalono dopiero napodstawie wyniku testu ELISA. Dwukrotna kuracja albendazolem niespowodowała poprawy, natomiast zmiany skórne, bóle brzucha i innedolegliwości jelitowe ustąpiły po leczeniu iwermektyną. Wnioski: Przedstawiany przypadek wskazuje, że u osób powracającychz krajów tropikalnych, u których stwierdza się trudne diagnostyczniezmiany skórne, należy w rozpoznaniu różnicowym uwzględnićmożliwość zakażenia węgorkiem jelitowym. Rozpoznanie i leczeniewęgorczycy może być trudne i dlatego chorzy ci powinni być kierowanido ośrodków wyspecjalizowanych w tej dziedzinie.
