بررسی الگوهای سنجش سطح پایداری کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط کشاورزی

Abstract

بررسی‌ها نشان می‌دهند که در عمل بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط ایجاد شده در بخش‌های مختلف از سطح پایداری مناسبی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی برخوردار نبوده و به دلیل مواجهه با موانع و مشکلات مختلف، رشد و ماندگاری آن‌ها در کشورهای مختلف از جمله ایران با تردیدهای فراوانی همراه شده است. با توجه به اهمیت موضوع، هدف اصلی این مقاله که مبتنی بر مرور وسیع و گسترده ادبیات نظری و تجربی مرتبط و منابع کتابخانه‌ای می‌باشد، بررسی مدل‌ها و الگوهای سنجش سطح پایداری کسب‌و‌کارها بود. مرور ادبیات مرتبط نشان داد که از سوی محققان و پژوهشگران مختلف، مدل-های متنوعی شامل مدل ISO/cd 9004، مدل سرآمدی سازمان، مدل ارزش افزوده برای اجتماع و سهامدار به کمک بازیابی زیست‌محیطی، مدل تجزیه و تحلیل عوامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژیکی (PEST)، مدل سود سه‌گانه یا خط پایین سه‌گانه (TBL)، مدل سود سه‌گانه و چهار جنبه پشتیبان (TBL+ 4 Facets)، مدل 3P، الگوی طرح گزارش جهانی (GRI) و مدل خانه مدیریت زنجیره تأمین پایدار، جهت سنجش پایداری کسب‌و‌کارها ارائه شده است. براساس نتایج مرور ادبیات، در اکثر مدل‌ها و الگوهای مطرح شده، سه بعد پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی، در قالب رویکرد جامع و سیستمی مورد توجه قرار گرفته است.لذا، اهداف پایداری در کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط ایجاد تعادل بین سلامت اجتماعی، کیفیت زیست‌محیطی و رفاه اقتصادی است.

Keywords

• پایداری
• مدل‌های سنجش پایداری
• کسب‌و‌کارهای کوچک و متوسط
• کشاورزی