تأثیر آموزش گروهی بر بار مراقبتی مراقبین کودکان مبتلا به سرطان

Abstract

مقدمه: مراقبت از کودک مبتلا به سرطان می‌تواند منجر به ایجاد بار مراقبتی در والدین شود. شناسایی عوامل مؤثر در بروز بار مراقبتی والدین و طراحی استراتژی‌های مناسب جهت کاهش این بار ضروری به نظر می‌رسد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر آموزش گروهی بر بار مراقبتی مراقبین کودکان مبتلا به سرطان بود.روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که بر روی ولی سی مورد از کودکان مبتلا به کانسر که به بیمارستان دکتر شیخ مشهد مراجعه می کردند انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه بار مراقبتی والدین بود. پرسشنامه های ذکر شده قبل و پس از برگزاری دوره های آموزشی، توسط والدین تکمیل گردید. دوره های آموزش برای والدین بصورت توزیع جزوات و توضیحات حضوری طی سه جلسه گذاشته شد. نتایج: میانگین نمره کل بار مراقبتی قبل از مداخله 3/5 ± 1/44 و بعد از مداخله 8/5 ± 4/39 بود. کاهش ۷/. ± 7/4 واحد در نمره کل بار روانی بعد از مداخله نسبت به قبل از آن معنی‌دار بود (001/0=p). قبل از مداخله 0/50 درصد مراقبین دارای شدت بار مراقبتی متوسط و 0/50 درصد شدید بودند. بعد از مداخله 7/16 درصد مراقبین دارای بار مراقبتی شدید و 3/83 درصد آنان دارای بار مراقبتی متوسط بودند. در 7/36 درصد مراقبین بار مراقبتی کاهش پیدا کرده بود.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه آموزش گروهی میتواند بار مراقبتی مراقبین کودکان مبتلا به سرطان را کاهش دهد. لذا بکار گیری این رویکرد آموزشی توصیه می شود.

Keywords

• آموزش گروهی
• سرطان
• بار مراقبتی
• والدین