تأثیر معاشرت‌های اجتماعی در پیش‌گیری از تکرار جرایم کودکان و نوجوانان

Abstract

معاشرت‌­های اجتماعی در تکوین شخصیتی افراد، به‌ویژه کودکان و نوجوانان، نقش مؤثر و غیرقابل‌انکاری دارد؛ با درک اهمیت موضوع است، که این تحقیق به­­ بررسی و تحلیل علت‌شناختی تأثیر معاشرت­های اجتماعی در پیش‌گیری از تکرار جرایم کودکان و نوجوانان اختصاص یافته است. هدف اصلی پژوهش، واکاوی چه‌گونه‌گی تأثیر معاشرت‌های اجتماعی در پیش‌گیری از تکرار جرایم کودکان و نوجوانان بوده است، که در پرتو مهم­‌ترین نظریه­‌های جرم‌شناختی مرتبط است.‌ بعد از تبیین مفهوم‌شناختی مفاهیم مرتبط، به ­تحلیل نظریه­‌هایی چون‌ معاشرت­‌های ترجیحی، یادگیری اجتماعی، کنترول اجتماعی هیرشی، برچسپ‌زنی و شرمنده‌سازی «برایت ویت» پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش در پاسخ به سؤال اصلی، نشان می­‌دهند که معاشرت­‌های اجتماعی در پیش‌گیری از تکرار جرایم کودکان و نوجوانان، دارای نقش دوگانۀ کاهشی – افزایشی است؛ و تنها درصورتی‌که معاشرت­ در محیط­‌های سالم اجتماعی، به‌ویژه زمانی‌که توأم با هم‌دلی در دوران کودکی باشد، در پیش‌گیری و کاهش تکرار نرخ بزه‌کاری کودکان و نوجوانان تأثیر مثبت دارد. جهت غنامندی هرچه بیش‌تر تحقیق، به آمارهای مندرج در پژوهش نسبتاً مشابه که توسط پنج تن از جرم­شناسان امریکایی و استرالیایی، که در سال 2020م صورت گرفته، استناد به­‌عمل آمده است. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی سامان یافته است.

Keywords

• معاشرت‌های اجتماعی، پیش‌گیری از تکرار جرم، کودکان و نوجوانان، نظریه‌های جرم‌شناختی.