بررسی نقش تنوع معیشتی در تاب‌‏آوری و سطح رفاه جامعه روستایی در مواجهه با تغییر اقلیم (با تأکید بر خشکسالی)

Abstract

تاب‌‏آوری به‌عنوان ظرفیت بالقوه جامعه در معرض مخاطرات، با هدف حفظ یا رسیدن به سطح مناسبی از عملکرد، برای سازگاری یا مقاومت در برابر تغییرات شناخته می‌‏شود. باتوجه‌‏به تغییرات اقلیمی، نواحی روستایی ازجمله مناطقی هستند که در معرض آسیب‌پذیری بیشتری قرار دارند. باتوجه‌‏به اهمیت موضوع تاب‏‌آوری در شناخت نحوه رویارویی با مسائل بحرانی، مطالعه حاضر به بررسی نقش تنوع معیشتی در تاب‏‌آوری و سطح رفاه جامعه روستایی در مواجهه با تغییر اقلیم با بهره‏‌گیری از روش تحلیل عاملی و با استفاده از 5 شاخص و 38 زیرشاخص در سال 99-1398 پرداخته است. در این راستا، تعداد 206 پرسشنامه در دهستان جارو از توابع بخش پلنگ‌‏آباد، شهرستان اشتهارد در استان البرز تکمیل شد. نتایج نشان می‏‌دهد 38 عامل مورد پرسش در هشت گروه قرار گرفته‌‏اند. همچنین، نتایج حاکی‏از آن است که در گروه نخست به‌‏عنوان مهمترین گروه، بسیاری از شاخص‏‌ها مانند مشارکت در فعالیت‌های اشتغال‌زایی جمعی، آشنایی با نیازهای جدید بازار، توسعه کسب‌وکار از طریق به‌کارگیری فناوری‏های نوین، تجربه کار در محیط‌‏های متنوع شغلی، یادگیری مهارت‏‌های جدید فعالیت‏‌های اقتصادی، نشان‌دهنده اهمیت شناخت نیازهای اساسی بازار و افزایش توانایی روستاییان برای انجام فعالیت‌‏های جایگزین کشاورزی در مواقع بحران می‌‏باشد.

Keywords

• تاب‌‏آوری
• خشکسالی
• تحلیل عاملی
• تغییر اقلیم
• استان البرز