Konstrukcja prawna audytu krajobrazowego

Abstract

Celem artykułu jest przedstawienie konstrukcji prawnej audytu krajobrazowego, który stanowi specjalistyczną instytucję ochrony krajobrazu. W nauce prawa najczęściej przyjmuje się za Z. Ziembińskim, że instytucja w znaczeniu prawnym stanowi zbiór wyodrębnionych norm, które w pewnym sensie – rzeczowym, formalnym lub celowym – są ze sobą powiązane (Ziembiński, 1983, s. 88 i n.). Każda instytucja jest ukształtowana przez charakterystyczne powiązanie norm, które tworzą jej konstrukcję prawną, określaną jako „myśl przewodnia” determinująca budowę instytucji prawa (ibidem). W artykule przedstawiono problematykę audytu krajobrazowego z perspektywy zasięgu terytorialnego jego obowiązywania, ustaleń (treści), procedury sporządzania i uchwalania, miejsca w systemie planowania przestrzennego oraz jego charakteru prawnego.

Keywords

• audyt krajobrazowy
• konstrukcja prawna audytu krajobrazowego
• narzędzie ochrony krajobrazu