اثربخشی درمان گروهی فراشناختی در بهبود افسردگی، باورهای فراشناختی و پاسخ‌های نشخواری بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی

Abstract

زمینه و هدف: ارتباط فراشناخت‌ها با علایم افسردگی طی دهه‌های گذشته به اثبات رسیده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فراشناختی (GMCT) بر افسردگی، باورهای فراشناختی و پاسخ‌های نشخواری بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (MDD) انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مراجعه‌کننده و ارجاع شده به کلّینیک‌های روانشناسی رهیاب، آستان قدس و بیمارستان ابن سینا شهر مشهد سال 1392 بود. از بین این بیماران، 24 نفر به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به یکی از دو گروه درمان فراشناختی و کنترل اختصاص یافتند. تمام بیماران گروه مداخله به مدّت 8 هفته مورد درمان قرار گرفتند و بیماران گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. آزمودنی‌ها پرسش-نامه‌های افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II)، فراشناخت-30 سوؤالی(MCQ-30) و مقیاس پاسخ‌های نشخواری (RRS) را قبل از جلسه‌ اوّل درمان و در پایان درمان تکمیل کردند. داده‌ها با محاسبه‌ درصد بهبودی و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیّری (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان تغییرات قابل توجّهی در نمرات آزمودنی‌های گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل در علایم افسردگی، باورهای فراشناختی و پاسخ‌های نشخواری ایجاد کرد و موجب بهبودی در علایم همه‌ی بیماران شد (001/0P

Keywords

• درمان گروهی فراشناختی
• افسردگی اساسی
• باورهای فراشناختی
• پاسخ‌های نشخواری