Gazâlî’de Varlık-İnsan-İbâdet İlişkisi

Abstract

Varlık-insan-ibâdet ilişkisi özellikle teolojiyle ilgilenen filozofları, ke- lamcıları ve mutasavvıfları hayli meşgul etmiştir. Hatta bu mesele Allah’a yükselmek isteyenlerin genelinin problemidir denilebilir. Doğası gereği yaratıcısıyla irtibata geçme ihtiyacı hisseden insan, Allah ile nasıl ilişki kurulabilir bunun yollarını aramaktadır. Bu yolun haberleşme ağı Al- lah’tan insana vahiy yoluyla, insandan Allah’a dua ve ibâdet yoluyla ger- çekleşmektedir. Dolayısıyla ibâdetlerin bir yönüyle Allah’a diğer yönüyle insana bakan tarafı vardır. Samimi ve içten duygularla yerine getirilen ibâdetler, bir taraftan insana Tanrı ile kurduğu iletişimin mutluluğunu yaşatırken, diğer taraftan toplum içindeki değerini yükseltmektedir. Bu statü onun özgür iradesiyle bilerek ve isteyerek Allah’a iman ve ibâdetin seçilmesinin mükâfatıdır. Böylelikle insan yaratılmış diğer varlıklardan daha imtiyazlı konuma getirilmiştir. Bu bağlamda ele alınan makalede varlık-insan-ibadet ilişkisi İmam Gazzâlî zaviyesinden tasavvufî bağlam- da incelenmeye çalışılmıştır.

Keywords

• sufism
• god
• existence
• human
• worship.
• tasavvuf
• allah
• insan
• varlık
• ibâdet