عوارض لوله گذاری داخل تراشه توسط دستیاران طب اورژانس؛ یک مطالعه مقطعی

Abstract

مقدمه: از جمله مسئولیت های اصلی یک متخصص طب اورژانس مدیریت راه هوایی در بیماران است. برای کاهش عوارض اینتوباسیون، نیاز به دانش کافی نسبت به داروهای مورد استفاده و همچنین مهارت کافی در انجام لوله گذاری داخل تراشه می باشد. لذا مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان موفقیت و عوارض لوله گذاری داخل تراشه توسط دستیاران طب اورژانس انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی طی 18 ماه در بخش اورژانس مرکز پزشکی آموزشی درمانی امام حسین، تهران، ایران انجام گرفته است. کلیه دستیارانی که حداقل 6 ماه از زمان شروع دوره آموزشی خود را در بخش اورژانس سپری کرده بودند و دوره دو ماهه آموزشی اختصاصی در دوره چرخشی بیهوشی را گذرانده بودند به شیوه سرشماری و پیاپی وارد مطالعه شدند. فرد محقق که دستیار ارشد رشته طب اورژانس بود به صورت ناظر در هنگام انجام پروسیجر لوله گذاری حضور یافته و اطلاعات مورد نظر را از طریق یک چک لیست از پیش تهیه شده جمع آوری می کرد. هیپوکسی، هایپوتانسیون، آسپیراسیون، لوله گذاری داخل مری، لوله گذاری داخل برونش راست، شکستگی دندان و پارگی تراشه به عنوان عوارض مورد مطالعه در نظر گرفته شدند. همچنین تلاش برای لوله گذاری داخل تراشه بیش از 3 بار عدم موفقیت در نظر گرفته شد. يافته ها: در نهایت یافته های حاصل از 100 بیمار با میانگین سنی 8/16 ± 4/63 سال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (57 درصد زن). تلاش جهت لوله گذاری داخل تراشه در تمام بیماران موفقیت آمیز بود و از بین موارد مورد مطالعه، 81 بیمار در تلاش اول، 15 بیمار در تلاش دوم و 4 بیمار در تلاش سوم لوله گذاری شدند. موارد عدم موفقیت که نیاز به بیش از 3 بار تلاش باشد نیز در بین دستیاران دیده نشده است. میزان موفقیت در لوله گذاری داخل تراشه دستیاران سال اول 31 مورد (83 درصد)، دستیاران سال دوم 52 مورد (94 درصد) و دستیاران سال سوم 17 مورد (100 درصد) بود. این تفاوت در بین دستیاران سطوح مختلف از نظر آماری معنی دار بود (0014/0=p). هیپوکسی، لوله گذاری داخل مری، آسپیراسیون، هایپوتانسیون و لوله گذاری داخل برونش راست به ترتیب شایعترین عوارض مشاهده شده در این مطالعه بودند. هیچ موردی از شکستگی دندان و پارگی تراشه مشاهده نگردید. میزان لوله گذاری داخل مری (002/0=p) و لوله گذاری داخل برونش اصلی راست (023/0=p) در بین دستیاران سطوح مختلف تفاوت معنی داری داشت. تعداد دفعات تلاش و میزان عوارض لوله گذاری داخل تراشه در این مطالعه معنادار بود به طوری که 75 مورد (88 درصد) از عوارض مشاهده شده در بیمارانی که یک بار تلاش برای لوله گذاری داخل تراشه انجام گرفت، دیده شد. در حالی که میزان عوارض در مواردی که در تلاش دوم و سوم لوله گذاری انجام گرفت تنها 6 مورد (7 درصد) بود (001/0> p). نتيجه گيری: تلاش جهت لوله گذاری داخل تراشه در تمام بیماران مورد مطالعه موفقیت آمیز بود ولی تفاوت تعداد دفعات تلاش در بین دستیاران سطوح مختلف از نظر آماری معنی دار بود. هیپوکسی، لوله گذاری داخل مری، آسپیراسیون، هایپوتانسیون و لوله گذاری داخل برونش راست به ترتیب شایعترین عوارض مشاهده شده در این مطالعه بودند. هیچ موردی از شکستگی دندان و پارگی تراشه مشاهده نگردید.

Keywords

• طب اورژانس؛ اداره راه هوایی؛ لوله گذاری داخل تراشه؛ دوره دستیاری و کارورزی؛ عوارض جانبی