پیش‌بینی انگیزش پیشرفت براساس سبک‌های یادگیری کلب در دانش‌آموزان دورۀ متوسطۀ شهر تهران

Abstract

هدف این پژوهش پیش‌بینی انگیزش پیشرفت براساس سبک‌های یادگیری کُلب در دانش‌آموزان دورۀ متوسطه شهر تهران بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش همۀ دانش‌آموزان دورۀ متوسطۀ شهر تهران در سال تحصیلی 93ـ1392بودند. نمونه‌ای شامل 720 دانش‌آموز (360 دختر، 360 پسر) به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزاره اندازه‌گیری شامل پرسشنامه سبک‌های یادگیری (کلب و کلب 3،1ـ 2005) و پرسشنامۀ انگیزش پیشرفت (هرمنس، 1970) بود. داده‌ها با استفاده از رگرسیون گام به گام تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد از بین سبک‌های یادگیری کلب، پس از حذف سبک‌های یادگیری جذب‌کننده، همگرا و انطباق‌یابنده که تأثیر معناداری بر انگیزش پیشرفت نداشتند، فقط متغیر سبک یادگیری واگرا به‌صورت معناداری قادر به پیش‌بینی انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان بود (05/0 P&le).

Keywords

• انگیزش پیشرفت
• سبک‌های یادگیری کلب
• دانش‌آموزان متوسطه