الگوی معماری اسلامی آینده با خوانش مبانی طراحی در مسکن بومی قاجار

Abstract

هنر جلوه راستین ویژگی‌های فرهنگ هر ملتی است و شکوفایی هر تمدنی، بازتابش را از سنت گذشته در هنر می‌یابد. در این مقام، سنت اصول تبدیل ناپذیریست برگرفته از فرهنگ که تجلی آن در مقاطع مختلفی از زمان و مکان قابل مشاهده است. از این منظر هر اثر هنری که معماری نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ حاوی پیامی است که درک این پیام به معنی موفقیت در تفسیر اثر معنا می‌یابد. بخشی از این موفقیت مربوط به کشف ابعاد پنهان اثر (لایه‌های اجتماعی تاثیرگذار) و بخش دیگر آن مرهون فهم طراحی است. بنابراین بازشناسی و کاربست طرح­های سنتی معماری می­تواند امتدادی برای تداوم الگوهای معماری پیشین و حفظ داشته­های فرهنگی باشد. رویکرد پژوهش کمّی است و با راهبرد ترکیبی توصیفی- تحلیلی در نمونه‌های موردی و استدلال منطقی با استفاده از مبانی بینامتنی و تکنیک نحو فضا به تحلیل نظام فضایی (تعریف فضا، ترکیب و تمایز) در مسکن بومی قاجار اصفهان می‌پردازد. نتایج پژوهش گویای آن است که با نگاهی جامع‌نگر به سازمان فضایی معماری اسلامی و الگوهای مستخرج از آن، می‌توان به الگوی معماری مسکن درخور آینده معماری اسلامی ایران، دست یافت.اهداف پژوهش:شناخت مؤلفه‌های اجتماعی نظام فضایی مسکن بومی قاجار اصفهان.تسری ابعاد اجتماعی- فرهنگی آثار معماری گذشته به معماری معاصر.سوالات پژوهش:1.طراحی تا چه میزان وابسته به شناخت آثار گذشته است؟2.در خلق آثار معماری معاصر چگونه می‌توان از آثار معماری گذشته بهره گرفت؟

Keywords

• هنر اسلامی
• طراحی معماری
• معماری اسلامی آینده
• بازخوانی الگوی مسکن قاجار