پذیرش آموزش الکترونیک در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

Abstract

آموزش الکترونیک نقش حیاتی را در فرایند یادگیری- یاددهی ایفا می­کند و لازم است که در پژوهش­ها به آن توجه شود. برای رسیدن به این هدف لازم است پذیرش آموزش الکترونیک مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین، مطالعه حاضر پذیرش آموزش الکترونیک در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز را بر اساس مدل پذیرش فناوری مورد بررسی قرار می­دهد. مطالعه حاضر یک مطالعه همبستگی-توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شد. 330 دانشجوی تحصیلات تکمیلی به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شده و در پژوهش شرکت داده شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه گردآوری شد و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند. یافته­ها نشان داد که مدل پذیرش فناوری از اعتبار و اطمینان لازم در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور برخوردار است. برداشت ذهنی از آسانی استفاده، برداشت ذهنی از مفید بودن آموزش الکترونیک، نگرش دانشجویان نسبت به استفاده از آموزش الکترونیک و قصد استفاده از آموزش الکترونیک متغیرهایی هستند که استفاده واقعی از آموزش الکترونیک را به طور مثبت تحت تأثیر قرار می­دهند. با توجه با این واقعیت که نگرش نسبت به استفاده از آموزش الکترونیک توان بیشتری نسبت به سایر متغیرها در مدل پذیرش فناوری را داراست، تأکید بر نگرش های مثبت دانشجویان نسبت به آموزش الکترونیک می­تواند باعث سهولت پذیرش آن در میان آنها شده و برون داد یادگیری آنها را ارتقا بخشد.

Keywords

• آموزش الکترونیک
• مدل پذیرش فناوری دیویس
• دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
• آموزش پزشکی