گردشگری فرهنگ (Apr 2021)
بازخوانی نقش منظر آیینی در توسعۀ گردشگری نمونه مورد مطالعه: امامزاده محسن شهر همدان
Abstract
مناظر آیینی یکی از اصلی‌ترین ارکان گردشگری فرهنگی در کشورهاست که سالانه مخاطبان زیادی را به خود اختصاص می‌دهند. معمولاً فضاهای آیینی به واسطة حضور شخص تدفین‌شده در آن، یا نماد الوهیت‌بودن و یا اسطوره و داستانی که در ساخت بنای آن استفاده شده و یا حتی قرارگیری مضامین طبیعی در کنار هم، همیشه برای مخاطبان جذاب و خاص بوده است. از آنجاکه فعل گردشگری به سفرکردن و نقل مکان جهت اکتشاف مسائل و پدیده‌های نو می‌پردازد، بررسی مناظر آیینی که مناظری چند عملکری هستند و علاوه بر ارضاکردن ذهنیات مردم در حوزه معنویات و خاطره‌سازی از محیط، به عینیات و مسائل اجتماعی و اقتصادی اشاره دارند، ضرورتی انکارناپذیر است. لذا برای درک بهتر این موضوع نمونه موردی امامزاده محسن واقع در شهر همدان جهت بازخوانی نقش منظر آیینی در توسعه گردشگری انتخاب شده است. در این پژوهش فرض بر این است که این امامزاده به علت داشتن ویژگی‌هایی نظیر «تکرارپذیری در زمان و مکان مقدس«، «نماد و استعاره» و «کنش‌های اجتماعی» منظر آیینی محسوب می‌شود که با قرارگیری در طبیعت بکر و همچنین مقدس‌بودن بنای آن (قبل و بعد از اسلام) و حضور فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی، مجموعه‌ای چندعملکردی محسوب می‌شود و پتانسیل جذب گردشگر و توسعة گردشگری در آن به وفور دیده می‌شود. روش پژوهش در این مقاله توصیفی- تحلیلی است و بر پایة جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای از متون و اسناد قدیمی و همچنین بازدید میدانی از سایت امامزاده گردآوری شده است.
Keywords
